HISTORIA SZKAPLERZA

Szkaplerz karmelitański jest ściśle związany z historią i duchowością zakonu karmelitańskiego. Według tradycji Matka Boża objawiła się św. Szymonowi Stockowi, generałowi Zakonu, w nocy z 15 na 16 lipca 1251r. i powiedziała: "Przyjmij, najmilszy synu, Szkaplerz twojego zakonu. Kto w nim umrze, nie dozna ognia piekielnego. Oto przywilej dla ciebie i wszystkich karmelitów".

Przywileje i łaski Szkaplerza św. były potwierdzone wielokrotnie przez papieży. Potwierdzili je: Klemens VII (bullą z 12 sierpnia 1530r.), Pius V, Grzegorz XIII, Paweł V, Klemens X, a nabożeństwo szkaplerzne polecali wiernym: Pius XI, Pius XII (1951r.), Paweł VI, Jan Paweł II (2001r.).

"Szkaplerz w istocie jest "habitem". Ten, kto go przyjmuje, zostaje włączony w mniej lub bardziej ścisłym stopniu do zakonu karmelitańskiego, poświęconego służbie Matki Najświętszej, aby doświadczać słodkiej i macierzyńskiej obecności Maryi w codziennym trudzie przyoblekania się w Jezusa Chrystusa" (bł. Jan Paweł II). Serce nabożeństwa szkaplerznego stanowi oddanie się Maryi, poświęcenie się na Jej służbę, pamięć o Niej, życie w zjednoczeniu z Nią, upodobnienie do Niej i naśladowanie Jej cnót.

DUCHOWE ZNACZENIE SZKAPLERZA

Szkaplerz jest "szatą Maryi", znakiem pokuty i nawrócenia. Kto przyjmuje Szkaplerz św., wyrzeka się złego ducha, odnawia przyrzeczenia chrztu św. i oddaje się Maryi jako Jej dziecko. Kto przyjmuje Szkaplerz, przyjmuje - jak św. Jan Apostoł pod krzyżem - Maryję do siebie, by żyć w zjednoczeniu z Nią i Jej służyć.

Szkaplerz oznacza poświęcenie się Niepokalanemu Sercu Maryi i naśladowanie Jej cnót, szczególnie cnoty czystości i pokory. "Niech wszyscy noszący Szkaplerz św. który jest pamiątką otrzymaną od Matki Bożej, widzą w nim oznakę poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Dziewicy" (bł. Jan Paweł II).

Szkaplerz oznacza przymierze przyjaźni z Maryją, w którym Ona zobowiązuje się dopomóc nam do zbawienia i uświęcenia, a my zobowiązujemy się do Jej naśladowania, służenia Jej i rozszerzania Jej czci.

Szkaplerz oznacza habit Zakonu poświęconego służbie i czci Matki Bożej. Przyjmując Szkaplerz, pragniemy odtąd żyć tym samym duchem Karmelu, pełnić tę samą misję i żyć w zjednoczeniu z Maryją, dla Maryi, przez Maryję i w Maryi.

OBIETNICE SZKAPLERZNE

Cała maryjna tradycja Karmelu wiąże ze Szkaplerzem św. dwie wielkie obietnice Maryi i dwie łaski, które z nich wypływają:

• "Kto w nim umrze, nie dozna ognia piekielnego" (słowa Matki Bożej wypowiedziane do św. Szymona). Maryja tym samym obiecuje wszystkim odzianym Szkaplerzem św. pomoc na drodze zbawienia.
  .
• Wybawienie z czyśćca w pierwszą sobotę po naszej śmierci. Jest to tak zwany przywilej sobotni. Matka Boża zapewniła rychłe wybawienie z czyśćca (bulla papieża Jana XXII, 1322r.) tym, którzy nosząc Szkaplerz, zachowają czystość według stanu i wierność modlitwie: "Ja, Matka, w pierwszą sobotę po ich śmierci miłościwie przyjdę do nich i ilu ich zastanę w czyśćcu, uwolnię i zaprowadzę ich na świętą górę żywota wiecznego". Maryja tym samym obiecuje wszystkim odzianym Szkaplerzem pomoc na drodze uświęcenia.
  .
• Pomoc i obrona w niebezpieczeństwach duszy i ciała. Maryja obiecuje wspierać nas na drodze naśladowania Chrystusa, a zwłaszcza w godzinę naszej śmierci, oraz pomóc nam w ostatecznej walce o wieczne zbawienie.
  .
• Uczestnictwo w dobrach duchowych całego zakonu karmelitańskiego za życia i po śmierci (w Mszach św., pokutach i modlitwie, odpustach i ofiarach), gdyż Matka i Królowa Karmelu jednoczy z sobą w jedną rodzinę tych, którzy przyjmują Szkaplerz święty.

ZOBOWIĄZANIA SZKAPLERZNE

Aby dostąpić spełnienia wielkich obietnic związanych ze Szkaplerzem, potrzeba z naszej strony gotowości do podjęcia pewnych zobowiązań:

• Zobowiązujemy się do czynienia pokuty. Podstawowymi wymaganiami dla spełnienia się pierwszej obietnicy są: staranie o swoje zbawienie, zachowywanie przykazań Bożych i kościelnych, unikanie grzechu śmiertelnego i życie w łasce uświęcającej. Jest to także świadome i dobrowolne podejmowanie wyrzeczeń, umartwień i pokuty w celu przezwyciężenia zła, wynagrodzenia Bogu i uświęcenia bliźnich.
  .
• Zobowiązujemy się do zachowania czystości według stanu, naśladowania cnót Matki Bożej i starania się o świętość życia, aby móc za Jej wstawiennictwem być wybawionym z czyśćca w pierwszą sobotę po naszej śmierci. Codziennie należy więc poświęcić jakiś czas na rozmyślanie nad życiem Maryi i nad Jej sposobem służby Bogu (np. w tajemnicach różańca św.), by umieć Ją naśladować.
  .
• Zobowiązujemy się do codziennej modlitwy, zwłaszcza maryjnej. Codziennie odnawiamy poświęcenie się Maryi przez modlitwę szkaplerzną wyznaczoną przez kapłana w dniu przyjęcia Szkaplerza (zazwyczaj jest to: Pod Twoją obronę, Witaj, Królowo lub trzy Zdrowaś Maryjo).
  .
• Zobowiązujemy się do życia duchem i misją zakonu karmelitańskiego, z uwzględnieniem charakteru naszego powołania, a w jedności z całym Zakonem; zobowiązujemy się raz w roku odprawić w dniach od 7 do 15 lipca nowennę ku czci Matki Bożej Szkaplerznej (prywatnie lub wspólnotowo) i w dniu 16 lipca, w samą Uroczystość, przystąpić do sakramentów świętych, by otrzymać odpust zupełny i ofiarować go za siebie lub za zmarłych.

WSKAZANIA DOTYCZĄCE PRZYJĘCIA SZKAPLERZA

Aby godnie przyjąć i nosić Szkaplerz św., należy:

• Nabyć Szkaplerz św.
  .
• Przygotować się duchowo przez pojednanie z Bogiem, spowiedź i Komunię św. (stan łaski uświęcającej jest warunkiem otrzymania odpustu cząstkowego w dniu przyjęcia Szkaplerza św., a odpustu zupełnego w dniu wstąpienia do bractwa szkaplerznego).
  .
• Poprosić kapłana o poświęcenie i nałożenie Szkaplerza w swojej parafii lub klasztorze karmelitańskim. Każdy kapłan i diakon katolicki może błogosławić i nałożyć Szkaplerz karmelitański według zatwierdzonego obrzędu. Nie nakładamy go sami, ale otrzymujemy tak, jak habit zakonny! Szkaplerz winien być nakładany po uprzednim poświęceniu. Kapłan wyznacza także codzienną modlitwę szkaplerzną.
  .
• Wypełnić świadectwo przyjęcia Szkaplerza i przesłać je na podany niżej adres pocztowy sanktuarium w Czernej, by dokonać wpisu do Księgi Rodziny Szkaplerznej.
  Szkaplerz nosimy na szyi tak, aby jedna jego część spoczywała na piersi, a druga na plecach (można go zastąpić medalikiem szkaplerznym).
  Zniszczonego Szkaplerza nie powinno się wyrzucać, gdyż został poświęcony; najlepiej go spalić.

Po przyjęciu Szkaplerza możemy w łączności z Karmelem pogłębiać naszą duchowość maryjną w bractwach, wspólnotach lub grupach szkaplerznych. Więcej informacji o Szkaplerzu, rodzinie i bractwach szkaplerznych:

Imprimi potest: Andrzej Ruszała OCD, prowincjał; L. nr 356/2011

.