25 stycznia

Nawrócenie świętego Pawła apostoła

(Zaszło około roku Pańskiego 35)

Dziwne i niezbadane są wyroki Boże. Najdowodniej okazuje się to na cudownym nawróceniu Szawła, który pod imieniem Pawła stał się z najzagorzalszego prześladowcy Jezusa najgorliwszym sługą Jego i szeroko rozniósł wiarę Chrystusową, tak że Kościół święty dał mu chlubny przydomek Apostoła Narodów.

Paweł, czyli jak się przed nawróceniem nazywał Szaweł, urodził się w mieście Tarsie, stolicy Cylicji, z rodziców żydowskich mających prawo obywatelstwa rzymskiego. Posiadał on wielkie zdolności umysłowe i niezłomną siłę woli. Odebrawszy początkowe nauki w mieście rodzinnym, udał się do Jerozolimy, gdzie Gamaliel, znany z Pisma świętego, uczył Starego Zakonu, podczas kiedy Jezus Chrystus głosił Ewangelię. Szaweł należał do sekty faryzeuszów i ściśle, nawet zagorzale trzymał się praw Mojżesza i tradycji żydowskiej. Cudownie szybki wzrost liczby wyznawców Jezusa Nazareńskiego zapalił go strasznym gniewem, albowiem uważał ich za zdrajców Boga i Mojżesza. Jak krwiożerczy tygrys łaknął krwi chrześcijan, wtrącał ich do więzień i był z mordercami kamienującymi świętego Szczepana, "aby go sam przez ich ręce zabić", jak się wyraża święty Augustyn. "Zemścił" się też nad nim święty Szczepan, bo nie tylko przy kamienowaniu, ale i w Niebie modlił się o jego nawrócenie.

Podburzany przez kapłanów żydowskich, wpadał Szaweł do domów chrześcijan, wlókł ich przed sąd, cieszył się gdy ich zabijano, co sam wyznaje w tych słowach: "Otrzymawszy władzę od przedniejszych kapłanów, zamykałem w więzieniu wielu świętych, a gdy ich tracono, dawałem na to moją zgodę. I nieraz po wszystkich bóżnicach męcząc ich, przymuszałem bluźnić, a popadając w coraz większy szał, prześladowałem ich aż w postronnych miastach" (Dzieje Apostolskie 26,10-11).

Nie dosyć mu było prześladować chrześcijan w Jerozolimie, udał się przeto z licznym orszakiem do Damaszku, aby uwięzić tamtejszych wyznawców Chrystusa i przywieść na sąd do Jerozolimy. Gdy był już blisko Damaszku, nagle ogarnęła go zewsząd światłość niebieska. Uderzony tym cudownym światłem spadł Szaweł z konia jakby gromem rażony. W tej samej chwili usłyszał głos mówiący: "Szawle, Szawle, czemu Mnie prześladujesz?" "Ktoś jest, Panie?" zapytał Szaweł. A głos odpowiedział: "Jam jest Jezus, którego ty prześladujesz. Trudno tobie będzie przeciw ościeniowi wierzgać!" Drżący i zdumiony rzekł Szaweł: "Panie, co chcesz, abym czynił?" A Pan odpowiedział: "Idź do Damaszku, tam ci powiedzą, co masz czynić". Szaweł wstał z ziemi, ale przekonał się że oślepł. Ujęli go przeto jego towarzysze za ręce i zaprowadzili do miasta, do domu niejakiego Judy, gdzie przez trzy dni modlił się bez ustanku, nic nie jedząc ani nie pijąc.

Był wtedy w Damaszku jeden z uczniów Pana Jezusa nazwiskiem Ananiasz, człowiek wielkiej pobożności, którego cnotom sami żydzi oddawali sprawiedliwość. Jemu objawił się Pan Jezus i rzekł do niego w widzeniu: "Wstań a idź na ulicę, którą zowią Prostą, a szukaj w domu Judy męża z Tarsu, którego zowią Szaweł, albowiem oto się modli". Ananiasz, przestraszony na samo imię Szawła, rzekł: "Panie, słyszałem od wielu o tym mężu, że wiele złego czynił świętym Twym w Jeruzalem. I tutaj ma moc od najwyższych kapłanów więzić wszystkich, którzy wzywają Imienia Twego". A Pan rzekł do niego: "Idź, albowiem on Mi jest naczyniem wybranym, aby nosił imię Moje przed narody i królów i synów izraelskich. Bo Ja pokażę mu, jak wiele trzeba mu wycierpieć dla imienia Mego" (Dzieje Apostolskie 9,13-16). Ananiasz spełnił bez zwłoki rozkaz Pana Jezusa i udał się do domu gdzie mieszkał Szaweł, a przybywszy tam, włożył na niego ręce i rzekł: "Szawle bracie! Posłał mnie Pan Jezus, który ukazał ci się w drodze, którąś jechał, abyś przejrzał i został napełniony Duchem świętym. A natychmiast spadły z oczu jego jakby łuski, i przejrzał: a powstawszy, przyjął chrzest" (Dzieje Apostolskie 9,17. 18).

I zaraz zaczął Paweł po bóżnicach uczyć, że Jezus Chrystus jest prawdziwym Synem Bożym, czemu się wielce dziwiono, bo go znano dotąd jako srogiego prześladowcę.

Nawrócenie świętego Pawła

Święto nawrócenia świętego Pawła Apostoła obchodzono już w VIII wieku. Wyznaczono na nie dzień 25 stycznia, jako rocznicę dnia, w którym ciało tego błogosławionego apostoła zostało przeniesione do kościoła wystawionego na jego cześć w Rzymie. Do roku 1524 w wielu krajach katolickich święto to było obowiązującym, a chociaż teraz już nim nie jest, wszakże pacierze kapłańskie i Msza święta dzisiejsza są do tej uroczystej pamiątki zastosowane.

Nauka moralna

Historia nawrócenia świętego Pawła uczy nas, że żadnego grzesznika nie należy uważać za wiecznie potępionego, ani też powątpiewać o jego nawróceniu. Za pomocą łaski Bożej każdy nawrócić się może. Święty Paweł sam o sobie powiada, że był poprzednio bluźniercą i prześladowcą, a jednak dostąpił miłosierdzia. My sami także możemy się przyczynić do nawrócenia grzeszników, często a gorąco modląc się za nich. Jak prawdopodobnie modlitwa świętego Szczepana wyjednała Pawłowi łaskę nawrócenia się, tak i nasza wytrwała i pełna ufności modlitwa może zdziałać taki cud. Także sam grzesznik może z nawrócenia się apostoła Pawła powziąć naukę, jak ma się zachować wobec nawrócenia. Nie powinien się sprzeciwiać natchnieniu Bożemu i łasce Bożej, ale przyjąć je chętnym sercem. Winien, jak święty Paweł Ananiaszowi, dać się pouczyć swemu spowiednikowi, jak postępować na drodze zbawienia. Wskazówki spowiednika należy uważać za głos Boży i stosować się do nich, a zupełnie zerwać z dotychczasowym grzesznym życiem i podobnie jak święty Paweł żyć tylko dla Boga i cnoty. Kto chce pozyskać łaskę Boską, ten z przeszłym grzesznym życiem całkowity rozbrat uczynić winien. Cóż by bowiem pomogło, gdyby kto nawróciwszy się, popadł znowu w te same błędy! Taka poprawa nic by nie znaczyła.

Modlitwa

Boże, który świat cały św. Pawła Apostoła przepowiadaniem do wiary powołałeś, daj nam, prosimy, abyśmy pamiątkę jego nawrócenia obchodząc, za jego przykładem do Ciebie zdążali. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.

Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku - Katowice/Mikołów 1937r.

góra

ŚLADAMI ŚW PAWŁA

NAWRÓCONY

Przez pewien czas Szaweł bezwzględnie prześladował chrześcijan, których uważał za odstępców od wiary mojżeszowej.

Nie mając 30 lat, nie mógł bezpośrednio ich kamienować. Dlatego tylko pilnował ubrań tych, którzy zabijali św. Szczepana.

Po ukończeniu 30. roku życia, udał się do najwyższego kapłana po pozwolenie na aresztowanie chrześcijan w Damaszku, gdzie schronili się po wybuchu prześladowań w Jerozolimie.

I właśnie wtedy, gdy był już pod bramami Damaszku, zdarzył się przedziwny wypadek, który stał się punktem zwrotnym w dotychczasowym życiu Szawła.

Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał glos, który mówił:
"Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?"
Kto jesteś, Panie? - powiedział.
A On: "Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić".

Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział.
Wprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił (Dz 9,3-9).

W Damaszku Szaweł został ochrzczony przez Ananiasza i zaczął głosić Ewangelię.

Zdumieni Żydzi z Synagogi postanowili go zamordować.

W koszu zostaje spuszczony przez wyznawców Chrystusa, poza mury miasta.

Z Listu do Galatów dowiadujemy się, że Szaweł powędrował na pustkowie, gdzie przebywał trzy lata, po czym udał się do Jerozolimy, aby przedstawić się Apostołom.

Po pobycie w rodzinnym Tarsie Szaweł z Barnabą udaje się do Antiochii.

Kiedy tam nimi wzgardzono, udali się do pogan.

Damaszek. Mury miasta odbudowane w stylu antycznym na miejscu, które przypomina ucieczkę Szawła (Dz 9, 25). Wewnątrz, za wieżami, znajduje się kaplica.

Kolejny raz spotkał się z Apostołami na soborze apostolskim w Jerozolimie, gdzie nauczanie Szawła i Barnaby zostało zaaprobowane przez św. Piotra i starszych Kościoła.

Od tego wydarzenia Szaweł dostał jakby skrzydeł i rozpoczął swoje wielkie podróże, które godne są najciekawszych ekranizacji.

Podczas pierwszej podróży misyjnej Szaweł przyjmuje nowe imię Paweł. I pod takim imieniem znany jest w całym świecie.

Od momentu spotkania Chrystusa pod Damaszkiem walczył o zachowanie jedności pomiędzy jego wyznawcami.

I dlatego m.in. dzień liturgicznego wspomnienia jego nawrócenia jest dniem modlitw o jedność chrześcijan, który jest poprzedzony tygodniem modlitw o jedność wśród uczniów Chrystusa.

Ks. Roman Rataj

góra

25 stycznia "Święto - Nawrócenie św. Pawła Apostoła"

SZTUKA

NAWRÓCENIE SZAWŁA

W rzymskim kościele Santa Maria del Popolo znajduje się obraz przedstawiający człowieka leżącego pod koniem. Wątpiłwości budzi fakt zawieszenia obrazu w kościele, z racji dominującej postaci zwierzęcia, wypełniającej niemalże całe pole obrazu. Scena namalowana z zadziwiającym realizmem kojarzy się bardziej ze zdjęciem z kostiumowego filmu niż z malarstwem. Kunszt artysty zadziwia odbiorcę, odnajdującego w leżącej postaci biblijnego św. Pawła. Michelangelo Merisi, zwany Caravaggiem, przedstawił moment nawrócenia Szawła jako człowieka, nie ozdabiając sceny niebiańskimi obłokami z chórami aniołów. Na twarzy Szawła widać ból, spowodowany upadkiem, cierpienie, które bardzo odmieni jego życie.

Obraz powstał w 1600 r. na zamówienie kardynała Tiberia Cerasi, skarbnika papieża Klemensa VIII. Kagrana

Mała Niedziela 3/2002 dodatek do Tygodnika Katolickiego "Niedziela"

góra

MOWA ŚW. PAWŁA NA AREOPAGU

"Czekając na nich w Atenach, Paweł burzył się wewnętrznie na widok miasta pełnego bożków. Rozprawiał też w synagodze z Żydami i z {{bojącymi się Boga}} i codziennie na agorze z tymi, których tam spotykał. Niektórzy z filozofów epikurejskich i stoickich rozmawiali z nim: {{Cóż chce powiedzieć ten nowinkarz?}} - mówili jedni, a drudzy: {{Zdaje się, że jest zwiastunem nowych bogów}} - bo głosił Jezusa i zmartwychwstanie. Zabrali go i zaprowadzili na Areopag, i zapytali: {{Czy moglibyśmy się dowiedzieć, jaką to nową naukę głosisz? Bo jakieś nowe rzeczy kładziesz nam do głowy. Chcielibyśmy więc dowiedzieć się, o co właściwie chodzi}}. A wszyscy Ateńczycy i mieszkający tam przybysze poświęcają czas jedynie bądź na omawianie, bądź na wysłuchiwanie czegoś nowego. {{Mężowie ateńscy - przemówił Paweł, stanąwszy w środku Areopagu - widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: (Nieznanemu Bogu). Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając. Bóg, który stworzył świat i wszystko, co w nim istnieje. On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko. On z jednego [człowieka] wywiódł cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił [im] właściwe czasy i granice zamieszkania, aby szukali Boga; może dotkną Go i znajdą niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. W Nim bowiem żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak to powiedzieli niektórzy z waszych poetów: (Jesteśmy bowiem z jego rodu). Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. Nie biorąc pod uwagę czasów nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, dlatego że wyznaczył dzień, kiedy to sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych}}.

Rembrandt, Św. Paweł

Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli: {{Posłuchamy cię o tym innym razem}}. Tak Paweł ich opuścił. Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli. Wśród nich Dionizy Areopagita i kobieta imieniem Damaris, a z nimi inni". (Dz 17,16-34)

Tygodnik "niedziela" Nr 3 - 18 stycznia 2004r.

góra

<< wywołwnie menu Święci i Błogosławieni