Nr 6(907) rok XXI 7. lutego 2021 roku.
I czytanie: Hi 7,1-4. 6-7;
Głupi pyta:
Nauczać głupiego - to jakby nauczać drzemiącego, * * * WESELE I CIERPIENIE Bóg w duchu swym wiecznego doznaje wesela, Adam Mickiewicz * * * Jeżeli twoje dzieci uczą się muzyki, H. Jackson Brown, Jr. "Mały poradnik
życia" Źródło: https://www.katolik.pl Słowem
Opowieść Marka jest oszczędna i zwięzła: Teściowa Piotra ma gorączkę, Jezus idzie do niej, ujmuje ją za rękę i podnosi. W taki to dość prozaiczny sposób Jezus uzdrowił kobietę w podeszłym wieku. I życie potoczyło się dalej. Ale prostota tego opowiadania jest wielce wymowna. Kobieta jest, jakby mogło się wydawać, w swej chorobie opuszczona i niema. Nie rzuca się z krzykiem cudotwórcy do nóg jak opętany w synagodze, którego Jezus uwolnił od ducha nieczystego. Nie została też zaniesiona przez krewnych do Jezusa, jak to uczynili krewni paralityka, o czym opowiada Marek w następnym rozdziale. Po prostu leżała w gorączce: chora, bezradna i bezużyteczna. Piotr z tego banalnego powodu znalazł się w tarapatach. Według wschodnich zwyczajów jego teściowa powinna podejmować gości, powinna o nich zadbać i uprzyjemnić im pobyt w domu. To była jej powinność i odpowiadało jej godności jako najstarszej kobiecie w domu. Piotr mógł to wszystko jakoś pominąć milczeniem, nie chcąc nikogo z gości wprawić w zakłopotanie. Mógłby jakoś starać się zaradzić jej nieobecności czy skarżyć się na zawodność innych. Ale tak się nie stało. Marek po prostu opowiada: "Zaraz powiedzieli Mu o niej". Chora nie była opuszczona, nie musiała sama mówić. Pamiętała o niej wspólnota, jej życzeniu dali wyraz inni. Zdrowi zadbali o sprawy, stali się jej rzecznikami u Jezusa. Dlatego poszedł do niej. I uzdrowił - ponieważ inni, ci aktywni, skuteczni, głośni, młodzi, nie zapomnieli o niej. Wstawili się za nią. Christina Bramkami Źródło: Parafianin Nr 6 (374) 8.02.2009 rok.
Niedziela, 7 lutego 2021 Godzina Czytań K. + Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu. HYMN 1 Oto dzień już wschodzi wielki, 2 Spraw, by duch i ciało nasze, 3 Wkrótce porwą nas obłoki 4 O światłości i pokoju, 5 Kiedy przyjdzie Twe królestwo, I CZYTANIE Początek Listu Ewangelia Pawła Paweł, apostoł nie z ludzkiego ustanowienia czy zlecenia, lecz z ustanowienia Jezusa Chrystusa i Boga Ojca, który Go wskrzesił z martwych, i wszyscy bracia, którzy są przy mnie - do Kościołów Galacji: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nasze grzechy, aby wyrwać nas z obecnego złego świata, zgodnie z wolą Boga i Ojca naszego. Jemu to chwała na wieki wieków. Amen. Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii. Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową. Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy - niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą od nas otrzymaliście - niech będzie przeklęty! A zatem teraz: czy zabiegam o względy ludzi, czy raczej Boga? Czy ludziom staram się przypodobać? Gdybym jeszcze teraz ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą Chrystusa. Oświadczam więc wam, bracia, że głoszona przeze mnie Ewangelia nie jest wymysłem ludzkim. Nie otrzymałem jej bowiem ani nie nauczyłem się od jakiegoś człowieka, lecz objawił mi ją Jezus Chrystus. RESPONSORIUM W. Łaska wam i pokój + od Boga, Ojca naszego, / i od Pana Jezusa Chrystusa, * Który wydał samego siebie za nasze grzechy. K. Gdybym jeszcze teraz ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą Chrystusa. W. Który wydał samego siebie za nasze grzechy. II CZYTANIE Z komentarza św. Augustyna, biskupa, Zrozumiejmy łaskę Pana Apostoł napisał List do Galatów, aby pouczyć, iż Boża łaska uczyniła ich wolnymi od Prawa. Kiedy bowiem Ewangelia została już im oznajmiona, pojawili się jacyś ludzie, z pochodzenia Żydzi, którzy wprawdzie nazywali się chrześcijanami, ale nie rozumieli jeszcze dobrodziejstwa łaski Ewangelii. Otóż ci ludzie pragnęli nadal podlegać Prawu, które Bóg nadał niegdyś sługom grzechu, nie zaś sprawiedliwości; ludziom grzesznym dał święte Prawo, aby ukazać ich grzechy, nie zaś aby je usunąć, ponieważ jedynie łaska wiary działająca przez miłość usuwa grzechy. Tak więc ludzie ci pragnęli dostępujących łaski Galatów poddać przepisom Prawa. Utrzymywali zatem, iż na nic zda się Ewangelia, jeżeli nie przyjmą obrzezania i nie poddadzą się pozostałym przepisom judaizmu. Z tego powodu Galaci zaczęli podejrzewać apostoła Pawła, który oznajmił im Ewangelię, iż zaniedbuje wskazania pozostałych Apostołów, zobowiązujące pogan do życia według zasad judaizmu. Wobec niebezpieczeństwa zgorszenia ustąpił święty Piotr i został wmieszany w udawanie, jakoby i on sam uważał, iż Ewangelia jest bezowocna, jeżeli nie spełnia się przepisów Prawa. Od tego udawania odwiódł go święty Paweł, jak to sam w omawianym liście stwierdza. To samo zresztą zagadnienie przedstawia List do Rzymian. Wydaje się jednak, że pomiędzy obydwoma listami zaistniało coś, co zakończyło niezgodę i uporządkowało spór pomiędzy chrześcijanami pochodzącymi z judaizmu a tymi, którzy przedtem byli poganami. W Liście do Galatów Apostoł pisze do tych, którzy zachwiali się pod wpływem autorytetu ludzi wywodzących się z judaizmu i nakłaniających do zachowania Prawa. Zaczęli im bowiem wierzyć, jakoby Paweł błędnie uczył przeciwstawiając się ich obrzezaniu. Toteż Apostoł rozpoczyna w ten sposób: "Nadziwić się nie mogę, że tak szybko chcecie przejść od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, do innej Ewangelii". We wstępie zaznacza zatem krótko istotę sporu. Już w samym pozdrowieniu, nazywając się apostołem posłanym "nie przez ludzi ani za pośrednictwem człowieka", co nie znajduje się w żadnym innym liście, dostatecznie ukazuje, iż ci, którzy rozgłaszali owe błędne nauki, nie pochodzą od Boga, lecz od ludzi. Wykazuje też, iż nie należy uważać go za mniejszego od innych Apostołów w tym, co dotyczy powagi świadectwa apostolskiego. Wie bowiem, że jest apostołem, posłanym nie od ludzi bądź za pośrednictwem człowieka, lecz od Boga Ojca przez Jezusa Chrystusa. RESPONSORIUM W. Prawo stało się dla nas wychowawcą, + który miał prowadzić ku Chrystusowi, / abyśmy z wiary uzyskali usprawiedliwienie. * Gdy jednak wiara nadeszła, / już nie jesteśmy poddani wychowawcy. K. Do czasu przyjścia wiary byliśmy poddani pod straż Prawa i trzymani w zamknięciu aż do objawienia się wiary. W. Gdy jednak wiara nadeszła, / już nie jesteśmy poddani wychowawcy. Módlmy się. Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, + a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, * otaczaj nas zawsze swoją opieką. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, + który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen. Źródło: https://brewiarz.pl/ OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
|
góra
| Polecamy nasze parafialne strony internetowe: |
"PARAFIANIN"
Niniejsza Gazetka ukazuje się tylko |
.