Nr 11(912) rok XXI 14. marca 2021 roku. Rozważania do Ewangelii - o. Robert
Bóg pragnie... miłości Prorok Ozeasz wypowiada pragnienie Boga. Woła Pan do każdego z nas miłości pragnę. Czym w istocie jest miłość? Jest relacją międzyludzką. I w tym tkwi istota wiary, która jest darem Boga: Pan zaprasza nas do tak szczególnej więzi, którą nazywamy miłością. On wychodzi pierwszy! Zawsze pierwszy... Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał Syna swego Jednorodzonego, każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne (J 3,16) Bóg w Trójcy jedyny - relacja między Ojcem i Synem jest tak silna, że mamy Ducha, a ten rozlewa miłość Bożą w naszych sercach. Ojciec nie przestaje stwarzać i utrzymywać w istnieniu. Syn nie przestaje wybawiać nas wskazując drogę do nieba. Duch nie przestaje dawać nam dobre natchnienia miłości (miłowania). Podsumował to św. Paweł: Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili. Miłość pragnie odpowiedzi. Bez niej "usycha", cierpi, czuje się zraniona i odrzucona. Miłość nigdy nie ustaje. Nie kończy się. Ciągle próbuje. Nieustannie wychodzi, nawet jeśli się ją odrzuca. Jean Vanier określił tę cechę jako ranliwość. Kto kocha wystawia się na ryzyko bycia zranionym. Dotknięci przez miłość Miłość bezwarunkowa Boga dosięga nas w każdym miejscu i czasie. Umarł za nas gdyśmy byli jeszcze grzesznikami, a wiadomo, że grzech niszczy więzi z Bogiem, między nami i z sobą samym. Nic nie zrobiliśmy, by zasłużyć na nią. Nawet nie pomyśleliśmy, a On, bogaty w miłosierdzie, już nas do końca umiłował. Pan Jezus dobrze wie, że potrzebujemy miłości jak powietrza, jak wody, jak chleba. Bez niej umieramy! I tak się daje! Całkowicie, bezgranicznie, tu i teraz, w świętej Eucharystii... w sakramencie pojednania, gdy bierze na siebie moje grzechy. We wspólnocie Kościoła, w modlitwie. Przecież wiemy, że najprostsza definicja modlitwy brzmi: spotkanie z Bogiem czyli nawiązanie relacji, więzi, a więc przyjęcie Daru. Zaproszeni jesteśmy do modlitwy codziennej, wytrwałej, cierpliwej. I przenoszenia jej "metody" i owoców do życia codziennego. Modlitwa osobista i wspólnotowa, modlitwa małżonków i rodzin, rodziców i dzieci, a i osób samotnych. To jest nurt mniej czy bardziej wartko płynący. Czy my pragniemy tej miłości? Takiej miłości? Skleroza serca Kiedy bardziej miłujemy ciemność aniżeli światło dopada nas straszliwa choroba: skleroza serca. Nie pamiętamy! Zapominamy! Bóg chce nas uzdrowić z tej choroby, która podobna jest do węży jadowitych kąsających śmiertelnym jadem tymczasowości, przyjemności, wygody, udawania, że nic się nie stało, że mnie to nie obchodzi, nie dotyczy. Ile to jadu sączy się w naszych czasach? Monitory komputerów, ekrany telewizorów, tabloidy sączą w nas jad śmierci. Trzeba lekarstwa! Potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Wywyższono, ukrzyżowano, na pal przywieszono, by każdy, kto na Niego spojrzy z wiarą nie zginął. Mamy to na podorędziu, każdego dnia, przecież w każdym domu jest krzyż. Czy głowy zwracają się ku niemu w chwili trudu, udręki, niezrozumienia? W jakim jest stanie? Zaiste, umiłowani zostaliśmy bezmiernie - nawet nie jesteśmy w stanie sobie tego wyobrazić. Bylibyśmy gotowi potępić innych i siebie, ale Pan nie chce potępienia. Uwierz Miłości! Uwierz w imię Jednorodzonego Syna Bożego. Nie odwracaj się od światła! Nawet jeśli upadasz to możesz zwrócić się ku prawdzie i podjąć jej wymagania. To prowadzi do światła, do Boga, do odkrywania dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili. Jeśli pragniemy, by cokolwiek zmieniło się w naszym życiu to uwierzmy Miłości, pozwólmy na to, by nas kochała i... starajmy się kochać! o. Robert Parafianin Nr 10(798) 11.03.2018 roku. Niedziela, 14 marca 2021
Godzina Czytań K. + Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu. HYMN 1 Natchniony zwyczaj nas uczy, 2 Do tego Prawo przynagla 3 Ten czas przeżyjmy w skupieniu, 4 Oddalmy zło, które może 5 Niech Tobie, w Trójcy Jedyny, I CZYTANIE Z Księgi Kapłańskiej Święcenia kapłanów Pan powiedział do Mojżesza: "Weź Aarona i jego synów, szaty, oliwę do namaszczania, cielca na ofiarę przebłagalną, dwa barany i kosz chlebów przaśnych. Następnie zgromadź całą społeczność przed wejściem do Namiotu Spotkania". Mojżesz uczynił tak, jak mu Pan rozkazał, i społeczność zgromadziła się przed wejściem do Namiotu Spotkania. Potem Mojżesz powiedział do społeczności: "Oto, co mi Pan kazał uczynić". Wtedy Mojżesz kazał się przybliżyć Aaronowi i jego synom i obmył ich wodą. Ubrał go w tunikę, opasał go ozdobnym pasem, włożył na niego wierzchnią szatę, na niej umieścił jeszcze efod, opasał go przepaską efodu i przymocował go nią. Potem nałożył mu pektorał i umieścił w pektorale urim i tummim. Włożył mu na głowę tiarę i przymocował na przedniej stronie tiary blachę złotą, święty diadem, tak jak nakazał Pan Mojżeszowi. Potem Mojżesz wziął oliwę namaszczenia, namaścił przybytek wraz ze wszystkim, co w nim było, i poświęcił te rzeczy. Także pokropił nią siedem razy ołtarz i namaścił ołtarz razem z całym jego sprzętem, również kadź na wodę i jej podstawę, aby je poświęcić. Potem wylał trochę oliwy namaszczenia na głowę Aarona i namaścił go, aby go poświęcić. Następnie Mojżesz kazał synom Aarona przybliżyć się, włożył na nich tuniki, przepasał ich ozdobnymi pasami i okrył ich głowy mitrami, tak jak Pan nakazał Mojżeszowi. Potem przyprowadzono cielca na ofiarę przebłagalną. Aaron i jego synowie włożyli ręce na głowę cielca ofiary przebłagalnej. Mojżesz zabił go, wziął jego krew i palcem pomazał nią rogi ołtarza dokoła; w ten sposób oczyścił ołtarz. Resztę krwi wylał na podstawę ołtarza i tak poświęcił go, i dokonał przebłagania. Potem wziął cały tłuszcz, który jest na wnętrznościach, i płat tłuszczu, który okrywa wątrobę, jak również i obie nerki wraz z ich tłuszczem. Mojżesz zamienił je w dym na ołtarzu. A cielca razem ze skórą, mięsem i zawartością jelit spalił w ogniu poza obozem, tak jak nakazał Pan Mojżeszowi. Następnie Aaron podniósł ręce w stronę ludu i pobłogosławił go. I zszedł po ukończeniu ofiary przebłagalnej, ofiary całopalnej i ofiar biesiadnych. Mojżesz i Aaron weszli do Namiotu Spotkania, potem wyszli stamtąd i pobłogosławili lud. Wtedy chwała Pana ukazała się całemu ludowi. Ogień wyszedł od Pana i strawił ofiarę całopalną razem z częściami tłustymi na ołtarzu. Widząc to, cały lud krzyknął z radości i upadł na twarz. RESPONSORIUM W. W dawnym przymierzu + wielu było kapłanami, / gdyż śmierć nie pozwalała im trwać przy życiu. * Chrystus zaś, ponieważ trwa na wieki, / ma kapłaństwo nieprzemijające. K. Prawo ustanawiało arcykapłanami ludzi obciążonych słabością. W. Chrystus zaś, ponieważ trwa na wieki, / ma kapłaństwo nieprzemijające. II CZYTANIE Z komentarza św. Augustyna, biskupa, do Ewangelii
św. Jana Chrystus jest drogą do światła, prawdy i życia Pan powiedział krótko: "Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemnościach, lecz będzie miał światło życia". W słowach tych kryje się równocześnie nakaz i obietnica. Wykonajmy to, co nam nakazał, żebyśmy nie pragnęli z bezwstydnym czołem tego, co obiecał, i żeby nam nie powiedział na swoim sądzie: "Czy zrobiłeś to, co nakazałem, by domagać się tego, co przyobiecałem?" Cóż takiego nakazałeś, Panie Boże nasz? Powie ci: "Abyś szedł za Mną". Prosiłeś o radę dla życia. Jakiego życia, jeśli nie tego, o którym powiedziano: "W Tobie jest źródło życia". A więc róbmy, co trzeba, i idźmy za Panem. Rozerwijmy kajdany, które nam nie pozwalają kroczyć za Nim. Ale któż jest zdolny rozwiązać takie więzy, jeśli nam nie pomoże Ten, do którego powiedziano: "Ty rozerwałeś moje kajdany", o którym inny psalm mówi: "Pan rozwiązuje spętanych, Pan podnosi upadłych". Za czymże idą ci, którzy są już wolni i podźwignięci, jeśli nie za Światłem, od którego słyszą słowa: "Ja jestem światłem świata; kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemnościach", "ponieważ Pan oświeca ślepych". Pozwólmy się tylko oświecić, bracia, mając wiarę jako lekarstwo na ból oczu. Najpierw bowiem była Jego ślina zmieszana z ziemią, czym pomazany został ślepy od urodzenia. Myśmy się również narodzili z Adama ślepi, i dlatego potrzebujemy, aby Chrystus nas oświecił. Zmieszał ślinę z ziemią: "Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas". Zmieszał ślinę z ziemią; dlatego oznajmiono: "Prawda wyszła z ziemi". On zaś sam powiedział: "Ja jestem drogą, prawdą i życiem". Prawdą będziemy się wiecznie nasycać, gdy zobaczymy Ją twarzą w twarz, ponieważ i to mamy obiecane. Któż bowiem odważyłby się spodziewać tego, czego Bóg nie byłby łaskaw obiecać lub dać? Będziemy oglądać twarzą w twarz. Apostoł mówi: "Teraz poznaję po części, jakby w zwierciadle, niejasno, wtedy zaś poznam twarzą w twarz". A Jan Apostoł pisze w swoim Liście: "Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest". Wielka to jest obietnica! Jeżeli kochasz, idź! Kocham, mówisz, ale dokąd mam iść? Jeśli Pan, twój Bóg, powiedziałby do ciebie: "Ja jestem prawdą i życiem", to tęskniąc za prawdą i pożądając życia szukałbyś z pewnością drogi, którą byś mógł tam dojść, i mówiłbyś sobie: "Wielką rzeczą jest prawda, wielką rzeczą jest życie, gdyby tylko był sposób, aby mogła do nich dotrzeć moja dusza". Szukasz drogi? Posłuchaj Chrystusa, który ci najpierw mówi: "Ja jestem drogą". Zanim oznajmił ci dokąd, przedtem zapowiedział, którędy masz iść. "Ja jestem, rzekł, drogą". Drogą dokąd? "I prawdą, i życiem". Najpierw powiedział, którędy masz iść, a potem oznajmił dokąd. "Ja jestem drogą, Ja jestem prawdą, Ja jestem życiem". Pozostając u Ojca jest Chrystus prawdą i życiem; oblekając się w ciało, stał się drogą. Nie powiedziano ci: "Pracuj i szukaj drogi, abyś doszedł do prawdy i życia". Nie to ci powiedziano. Wstań, leniwcze, droga sama do ciebie przyszła i śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię rzeczywiście obudziła! Wstań i chodź! Może usiłujesz naprawdę chodzić, ale nie możesz, bo cię bolą nogi? Skąd ten ból w nogach? Czy gnane chciwością biegły może po wyboistej drodze? Lecz Słowo Boże uzdrawiało przecież i kulawych! Oto, powiadasz, nogi mam zdrowe, ale samej drogi nie widzę. On oświecił także ślepych! RESPONSORIUM W. Nienawidzę wszelkiej ścieżki nieprawej. * Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich / i światłem na mojej ścieżce. K. Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. W. Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich / i światłem na mojej ścieżce. Módlmy się. Boże, Ty za pośrednictwem swojego Syna pojednałeś ludzkość ze sobą, * spraw, aby lud chrześcijański z żywą wiarą i szczerym oddaniem śpieszył ku nadchodzącym świętom wielkanocnym. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, + który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen. Źródło: https://brewiarz.pl/ OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
|
góra| Polecamy nasze parafialne strony internetowe: |
"PARAFIANIN"
Niniejsza Gazetka ukazuje się tylko |
.