.
27 lutego br. minie 15 lat od dnia śmierci sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. Zmarł na wygnaniu w Niemczech, w Carisbergu w 1987 r. Był jedną z licznych ofiar stanu wojennego, który został wprowadzony 13 grudnia 1981 r. Jego ciało zostało sprowadzone do ojczyzny 29 marca 2000 r., a 1 kwietnia spoczęło w Krościenku nad Dunajcem, u zbiegu trzech pasm górskich: Pienin, Gorców i Beskidu Sądeckiego, w specjalnie przygotowanym grobowcu, który znajduje się w dolnej kondygnacji kościoła parafialnego pw. Chrystusa Dobrego Pasterza. 24 listopada 2000 r. w katedrze śląskiej odbyła się ostatnia sesja procesu beatyfikacyjnego, która zamknęła prace na forum diecezji, a zgromadzone materiały zostały przekazane do Stolicy Apostolskiej i znajdują się w Kongregacji ds. Kanonizacyjnych. Dziś, z perspektywy piętnastu lat od śmierci ks. Franciszka Blachnickiego wybitnego teologa i założyciela Ruchu "Światło-Życie", warto zastanowić się nad jego miejscem i rotą w życiu Kościoła. . Naszą uwagę zwrócimy najpierw na przyjęcie i rozwój jego myśli teologicznej przez polskich teologów pastoralistów. W każdej bowiem ze szczegółowych dyscyplin tego działu teologii ks. Blachnicki zaznaczył swój trwały wkład. Podczas Sympozjum Wykładowców Katechetyki Wyższych Seminariów Duchownych w Polsce (Częstochowa, 26-27 września 2000 r.), poświęconemu stuleciu polskiej katechetyki, został wymieniony pośród siedmiu zasłużonych dla jej rozwoju i odnowy. Z racji 80. rocznicy urodzin sługi Bożego Ośrodek Formacji Pastoralno-Liturgicznej KUL zorganizował sympozjum poświęcone zagadnieniu diakonii jako służbie Bogu i ludziom w nauczaniu ks. Franciszka Blachnickiego (9 maja 2001 r.). Tego typu konferencje, dotyczące refleksji nad naukową spuścizną Kandydata na ołtarze, są organizowane przez Ośrodek cyklicznie. Do tego trzeba dodać opublikowane niedawno prace naukowe, w których poddano analizie jego ujęcie i rozumienie duszpasterstwa (M. Marczewski, Posługa zbawcza Kościoła w ujęciu ks. Franciszka Blachnickiego, Lublin 2000) oraz teologii wyzwolenia (ks. Jan Mikulski, Polska teologia wyzwolenia. Teologia wyzwolenia człowieka w ujęciu ks. Franciszka Blachnickiego, Tarnów 2000), a także wciąż powstające prace magisterskie, licencjackie, doktorskie i habilitacyjne na wielu uniwersyteckich wydziałach teologicznych oraz w różnego rodzaju szkołach wyższych. Ich liczba, z tych, które zgłoszono do archiwum w Lublinie, przekroczyła sto pozycji.
Jednym z dzieł utworzonych przez Sługę Bożego jest Krucjata Wyzwolenia Człowieka (KWC). Nazwa dotyczy programu nadzwyczajnej i stałej akcji, integralnie związanej z Ruchem "Światło-Życie", na rzecz ratowania człowieka i narodu przez inicjatywy i dzieła związane z wyzwoleniem człowieka z grzechu, zwłaszcza przybierającego rozmiary nałogów społecznych (alkoholizm, narkomania), wszelkiego rodzaju uzależnień i niewoli (...) poniżających godność człowieka jako dziecka Bożego. Jest to także ruch wyzwalający od zakłamania i lęku. Jego celem jest szerzenie kultury życia, ewangelicznej czystości i skromności jako wyrazu szacunku dla osoby. Program KWC jest oparty na założeniach i wytycznych odnowy godności i wyzwolenia człowieka, którego zręby stanowią encykliki z pierwszych lat pontyfikatu Jana Pawła II (Redemptor hominis, Dives in misericordia, Laborem exercens), oraz na teologii wyzwolenia, którą w epoce komunistycznego totalitaryzmu (1944-89) wypracował ks. Franciszek Blachnicki. (...) Niewątpliwy dar Sługi Bożego dla Kościoła w Polsce stanowi Ruch "Światło-Życie", który jest jednym ze znaczących katechumenalno-ewangelizacyjnych ruchów eklezjalnych. w naszym kraju, tak wyraźnie znamionujących "odnowione Zesłanie Ducha Świętego" i nowość nieoczekiwaną, niekiedy wręcz rewolucyjną (Jan Paweł II). Szczególnym jego rysem jest związanie z parafią. Przez formację osób (dzieci, młodzieży, małżeństw i rodzin), a przede wszystkim szczególną formę katechezy, która posiada charakter eklezjocentryczny, tzn. jest katechezą w Kościele, katechezą o Kościele i prowadzącą do Kościoła. Odpowiada ona wezwaniu, jakie zawarł Jan Paweł II w ostatnim liście apostolskim Novo millennio ineunte, a mianowicie "uczynienie z Kościoła domu i szkoły komunii" (por. art. 43). Chodzi o to, by Kościół stawał się coraz bardziej sakramentem, znakiem i narzędziem wspólnoty, a więc miejscem doświadczenia i przeżycia - domem - komunii, a równocześnie miejscem możliwości przeżycia wspólnoty - szkołą - komunii. Kilkuletni program katechez, jaki został wypracowany w Ruchu "Światło- -Życie", ma na celu doprowadzenie osób w nich uczestniczących do doświadczenia i przeżycia wspólnoty, by w efekcie tego procesu stanowić w ramach parafii żywą wspólnotę, komunię osób, które świadome są swego związku z Chrystusem, braćmi i siostrami tworzącymi parafię (wspólnotę wspólnot), jak również współodpowiedzialności za rozwój Kościoła dzięki odkrytemu w sobie charyzmatowi (lub odkrytym charyzmatom), które zostały dane, by służyć.
Krościenko. Centrum Ruchu "Światło-Życie" - widok na górę Tabor Ostatnio ogłoszony i zatwierdzony Statut Stowarzyszenia "Diakonia Ruchu Światło-Życie" w swoim zamiarze ma służyć usprawnieniu działania Ruchu, który w Polsce ma już prawie czterdziestoletnią historię. Pytanie jednak, czy nie jest to próba zinstytucjonalizowania Ruchu, który z natury opiera się na charyzmatycznym przywództwie, a nie konferencji grupującej kilkaset osób, które czują się odpowiedzialne za jego rozwój. Czy Ruch "Światło-Życie" wyjdzie z tej próby zwycięsko, i wykreuje spośród siebie charyzmatyka na miarę sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, pokaże z pewnością czas. Trzeba bowiem człowieka, który Ruch "Światło-Życie" przyjmie jako dar i na ten dar, wspomagany Bożą łaską, odpowie miłością swego serca. Tygodnik "niedziela" Nr8/2002 - (fragment) MODLITWA I ŚPIEW 16. ROCZNICA ŚMIERCI
|
Figura Matki Bożej w Centrum Ruchu
"Światło-Życie"
Sługa Boży ks.
Franciszek Blachnicki. Portret pędzla Ewy Zgórniak Fot.
Andrzej P. Szyndrowski