. O GRZECHACH WOŁAJĄCYCH O POMSTĘ DO NIEBA 301. UCZEŃ. Ile jest grzechów wołających o pomstę do Nieba, i które są? NAUCZYCIEL. Jest ich cztery, a są
następujące: 302. U. Dlaczego mówimy iż grzechy te wołają o pomstę do Nieba? N. Dlatego, iż ich niesprawiedliwość jest widoczna i krzycząca. . O CZTERECH OSTATNICH RZECZACH CZŁOWIEKA 303. UCZEŃ. Wskażcie nam sposób skuteczny do unikania grzechu. NAUCZYCIEL. Mędrzec Pański podaje
nam ten sposób w tych słowach: "We wszystkich
sprawach twoich pamiętaj na ostatnie rzeczy twoje, a na
wieki nie zgrzeszysz" (Ekli. VII,40).
Te ostatnie rzeczy są cztery: 304. U. Dlaczego każda z tych czterech rzeczy nazywa się ostatnia? N. Bo Śmierć jest końcem życia, a zatem jest rzeczą ostatnią z tych, które nas w tym życiu spotkać mogą. Sąd Ostateczny jest ostatnim ze wszystkich sądów, i nie masz już od niego żadnego odwołania się; jest więc rzeczą ostatnią. Piekło jest złem ostatnim, które ma spaść na grzeszników, i będzie wiecznym; jest więc rzeczą ostatnią najstraszniejszą. Niebo jest ostatnim dobrem, którego sprawiedliwi dostąpią na wieki; jest więc rzeczą ostatnią najpożądańszą. 305. U. Raczcie nam podać główniejsze uwagi ułatwiające rozmyślanie tych rzeczy, iżbyśmy za radą Pańskiego Mędrca, we wszystkich sprawach naszych pamiętając na ostatnie rzeczy nasze nigdy nie grzeszyli. NAUCZYCIEL. I. CO DO ŚMIERCI: rozważajcie: 1. Że śmierć jest najpewniejszą, i że nikt jej uniknąć nie może. 2. Że godzina śmierci jest niepewna, i że wielu umiera wtedy, kiedy się najmniej tego spodziewają. 3. Że śmierć kończy wszystkie zamysły tego życia, i że najwidoczniej okazuje nam marność tego świata. 4. Że w godzinę śmierci każdy żałuje że złe czynił, i że dobrego nie czynił; a przeto wielkim jest nierozsądkiem to czynić, o czym nam wiadomo, iż tego żałować będziemy. II. CO DO SĄDU OSTATECZNEGO: rozważajcie: 1. Że będzie to sąd o rzecz najważniejszą, to jest o dobro największe i wieczne. 2. Że czynić go będzie Sędzia najwyższy, znający najskrytsze tajniki serc naszych, a któremu nikt oprzeć się nie zdoła. 3. Że sąd ten będzie się odbywać w obecności całego świata, że przeto nikt się przed nim ukryć nie zdoła. 4. Że nie masz żadnego sposobu, żadnej nadziei uniknięcia wyroku sprawiedliwości Bożej. III. CO DO PIEKŁA: rozważajcie: 1. Że zawiera w sobie wszystkie męki, jakich nawet wyobrazić sobie nie podobna. 2. Że wszystkie te męki są wieczne. 3. Że są dolegliwe w najwyższym stopniu. 4. Że są ciągłe, bez pociechy, bez ulgi, bez odetchnienia. IV. CO DO NIEBA: rozważajcie: 1. Że zawiera w sobie dobra niezliczone, niepojęte,
nad wszelką miarę i 2. Że wszystkie te dobra są wieczne. 3. Że są najszlachetniejsze, bo sam Bóg jest ich przedmiotem. 4. Że są ciągłe, bez przerwy, i bez zasmucenia. Zważcie przy tym, iż dobra ziemskie żadnego z tych przymiotów nie mają, bo są nieliczne, krótkie, drobne i niestałe, bo są zawsze zmieszane ze smutkiem i niepokojem. Zważcie także, że i cierpienia tego świata są nieliczne, krótkie, drobne i niestałe, bo są zawsze zmieszane z pociechą jakąś. A stąd wnieść macie, iż rzeczywiście dowodzą największego nierozumu ci nieszczęśni, którzy przez miłość dóbr tego doczesnego żywota, lub też przez obawę cierpień jego, utracają dobra żywota wiecznego i samochcąc wpadają w cierpienia wieczne. . 306. DODATEK I AKTY POTRZEBNE DO ZBAWIENIA AKT WIARY O Boże mój! wierzę mocno we wszystko co święty Apostolski Rzymsko-Katolicki Kościół, do wierzenia mi podaje: ponieważ Ty sam, Prawdo, ani omylić się, ani omylić nie mogąca, Ty sam to wszystko jemu objawiłeś. AKT NADZIEI O Boże mój! mam nadzieję i ufam mocno, że przez zasługi Jezusa Chrystusa, dasz mi łaskę Twą w tym życiu, i jeżeli Przykazania Twe wypełnię, chwałę w życiu przyszłym: ponieważ sam mi to obiecałeś, a wierny jesteś Panie w obietnicach Twoich. AKT MIŁOŚCI O Boże mój! kocham Cię z całego serca, z całej duszy, i ze wszystkich sił moich; kocham Cię nad wszystko, bo jesteś nieskończenie dobry, i nieskończenie godny miłości; a dla miłości Twojej kocham bliźniego mego jako siebie samego. (1*) AKT SKRUCHY O Boże mój! ponieważ jesteś nieskończenie dobry, i ponieważ kocham Cię nad wszystko, żałuję z całego serca żem zgrzeszył; i postanawiam raczej umrzeć, aniżeli Ciebie w czymkolwiek obrazić. * * * Przypisy: [1*] Kto akty Wiary, Nadziei, i Miłości odmawia ze skruchą, może dostąpić co dzień Odpustu lat siedem i siedem razy czterdzieści dni; a odmawiając je codziennie, może dostąpić raz na miesiąc Odpustu zupełnego, w dzień Komunii świętej, odmówiwszy nadto w ten dzień pięć Ojcze nasz, i pięć Zdrowaś Maryjo, na intencję Kościoła: który to warunek jest zawsze niezbędnym do dostąpienia Odpustu zupełnego. Odpusty te ofiarować też można za duszę osoby zmarłej. (Benedykt XIV, 11 grudnia 1754). 307. DODATEK II. LITANIA DO NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY (potwierdzona przez Sykstusa V w 1587) . . . . 7 lat odpustu. 308. DODATEK III. MODLITWA ŚW. BERNARDA DO NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY Pomnij o Najmiłosierniejsza Panno Maryjo, iż nie słyszano nigdy, aby ktokolwiek, co się pod Twoją obronę uciekał, o Twoje wstawienie Cię błagał i żebrał wspomożenia Twego, od Ciebie został opuszczony. Tą ufnością ożywiony, o Panno nad pannami, o Matko, do Ciebie biegnę, przed Tobą stawam w mej nędzy, i grzesznik płaczący rzucam się pod nogi Twoje. O Matko Słowa Wcielonego! nie gardź wołaniem moim, ale je usłysz łaskawie i wysłuchaj. Amen. Memorare, o piissima Virgo Maria, non esse auditum a saeculo, quemquam ad tua currentem praesidia, tua implorantem auxilia, tua petentem suffragia, esse derelictum. Ego tali animatus confidentia, ad te, Virgo virginum, Mater, curro, ad te venio; coram te gemens peccator assisto: noli, Mater Verbi, verba mea despicere, sed audi propitia et exaudi. Amen . . 309. UCZEŃ. Co znaczy Odpust, i jakie są skutki jego? NAUCZYCIEL. Odpust, znaczy odpuszczenie, darowanie, nie winy, lecz tylko kary za grzechy. Wina grzechu odpuszcza się przez Sakrament Pokuty, albo przez Skruchę doskonałą: lecz że za winę grzechu, jeśli jest śmiertelną, należy się kara wieczna; a zaś jeśli jest powszednią, kara doczesna, a nie zawsze z odpuszczeniem winy odpuszcza się cała kara, dlatego to, nieskończone miłosierdzie Boże, otworzyło w Kościele Świętym Skarb niewyczerpany Odpustów; iżby po otrzymaniu odpuszczenia winy przez Sakramenty Święte, można było otrzymać jeszcze odpuszczenie kary, która by, po otrzymaniu grzechów odpuszczenia, pozostawała jeszcze do wypłacenia w tym lub w przyszłym życiu. 310. U. Z czego się składa Skarb Odpustów? N. Skarbem tym, są zasługi nieskończone Pana naszego Jezusa Chrystusa, zasługi niezmierne Najświętszej Panny, i zasługi niepoliczone wszystkich Świętych. Klucze od Skarbu tego, są w ręku Namiestnika Chrystusowego Papieża, który z niego szafuje na użytek wiernych Chrystusowych, przez nadawanie Odpustów. 311. U. Co to jest Odpust Zupełny? N. Odpust zupełny jest ten, który odpuszcza całą karę, w taki sposób, iż gdyby nawet największy grzesznik, po wyspowiadaniu się szczerym i serdecznym z wszystkich grzechów, otrzymawszy rozgrzeszenie, dostąpił potem raz jeden tylko takowego Odpustu, i umarł natychmiast; poszedłby prosto do Nieba, ani zaczepiwszy o Czyściec. 312. U. Co to jest Odpust Cząstkowy? N. Jest to Odpust pewnej liczby dni, czterdziestek czyli czterdziestu dni, lat, itp. Odpust ten nie odpuszcza całej kary, tak jak to czyni Odpust Zupełny; lecz tylko taką część kary, jaką by odpuściła tyleż czasu trwająca pokuta, którą dawniej naznaczało Prawo Kościelne. I kiedy się mówi np. rok Odpustu: nie znaczy to, iż przez ten Odpust roku jednego, ukróca się kara Czyśćcowa tylko o rok jeden; może bowiem ukróca się daleko więcej; bo rok pokuty, odpuszcza może wielką liczbę lat kary Czyśćcowej. Lecz Bóg nam tego nie objawił, i Bogu to tylko wiadomo. 313. U. Jakie są warunki do otrzymania Odpustu Cząstkowego? NAUCZYCIEL. Potrzeba 314. U. Jakie są warunki do otrzymania Odpustu Zupełnego? N. Oprócz warunków, któreśmy tylko co wyliczyli,
potrzeba jeszcze, 315. U. Kiedy potrzeba uczynić postanowienie dostąpienia Odpustu, aby go zyskać? N. Dość jest, i dobrze jest, co rana odnawiać postanowienie dostąpienia wszystkich Odpustów, jakich w ciągu dnia dostąpić byśmy mogli, bądź przez nabożeństwo, bądź przez uczynki dobre, których dopełnimy w ciągu dnia tego; dobrze dodać i to w postanowieniu naszym, że te Odpusty, które ofiarować można za dusze zmarłych, za nie ofiarować chcemy. Tak czyniąc, możemy być pewni, że dostąpimy Odpustów wszystkich, na które zasłużymy, tych nawet, o których że są, nie wiemy. 316. U. Odpusty, które ofiarujemy za dusze zmarłych, jaką im pomoc przynoszą? N. Pewną jest rzeczą, iż te Odpusty przynoszą pomoc niezmierną duszom zmarłych; i że nigdy stracone nie są; tak, że jeśli nie mogą się przydać duszy za którą je ofiarujemy, Bóg je przyjmie za drugie dusze. A biednym duszom Czyśćcowym jeden dzień nawet Odpustu, co to za szczęście! co to za ochłoda! Pomnijmy i na to, że jakie miłosierdzie mieć będziem dla dusz Czyśćcowych takiego też sami doznamy, gdy będziemy w Czyśćcu. 317. U. Jakie są warunki do otrzymania Odpustu Zupełnego w godzinie śmierci? NAUCZYCIEL. 318. U. Co daje prawo do tego Odpustu? N. Daje prawo do tego Odpustu: Albo przywilej Ojca Świętego udzielony bądź na
osobę własną, bądź na Albo posiadanie Krucyfiksu, Medalu, lub Koronki błogosławionej przez Ojca Świętego lub przez Kapłana mającego ku temu moc od Papieża nadaną: Albo należenie do którego z Bractw pobożnych którym Ojcowie Święci to prawo nadali, jako to: do Bractwa Szkaplerza św., Różańca św. itp. Albo na koniec, częste a pobożne wzywanie w ciągu życia, z prawdziwą skruchą, imion JEZUS i MARYJA. (1*) Ten ostatni środek jest każdemu dostępny. Żyjmy w miłości Jezusa i Maryi, wzywajmy jak najczęściej w życiu ich święte Imiona, pozdrawiajmy się wzajemnie tymi Imionami; a w godzinie śmierci dobrej, JEZUS i MARYJA przyjmą nas na łono swoje i wprowadzą do żywota wiecznego. O tę jedyną łaskę proście dla niegodnego tłumacza tej Książki, który was Bracia najmilsi, pod opiekę Jezusa i Maryi z głębi duszy co dzień oddaje i oddawać będzie. W Imię Ojca + i Syna + i Ducha Świętego + Amen. + * * * Przypisy: [1*] Odpust ten nadany jest przez Benedykta XIII 12-go stycznia 1728. Tenże Papież za każde pobożne wezwanie imion Jezusa i Maryi, nadał 25 dni Odpustu. A Sykstus V 15-go lipca 1587 r. nadał 100 dni Odpustu, za każdy raz, tym wszystkim, którzy pozdrawiając drugich mówią: "Niech będzie pochwalony JEZUS CHRYSTUS" lub odpowiadają: 319. DODATEK V. LITANIA O NAJŚWIĘTSZYM IMIENIU JEZUS . . . . . . 7 lat odpustu; KONIEC. |