Święty Zygmunt to postać niezwykle ważna dla historii Polski, choć dla wielu osób owiana tajemnicą. Był królem burgundzkim w VI wieku, a po śmierci ogłoszony świętym i patronem naszego kraju. W artykule przybliżamy jego barwną biografię, opowiadamy o niezwykłych, cudownych wydarzeniach z jego życia oraz o tym, w jaki sposób Zygmunt, władca odległych terenów, został patronem Polski. Poznasz wiele fascynujących faktów i ciekawostek o tym świętym. Zapraszamy do lektury!
Kluczowe wnioski:- Zygmunt był królem Burgundii, a po śmierci ogłoszony świętym Kościoła katolickiego.
- Jego relikwie trafiły do Polski, stąd wybór na patrona naszego kraju.
- Zygmuntowi przypisuje się liczne cuda za życia i po śmierci.
- Jest patronem wielu kościołów i kaplic w Polsce, a jego imię nosiło wielu polskich królów.
- Święto Świętego Zygmunta obchodzimy 15 maja.
Kim był Święty Zygmunt - królewskie pochodzenie
Święty Zygmunt urodził się w spaniałym królewskim rodzie. Był synem króla Burgundii Gundobada oraz Careteny. Od najmłodszych lat przygotowywano go zatem do objęcia tronu i rządzenia krajem.
Młody Zygmunt dorastał na dworze ojca, u boku starszych braci - Godegisla, Gondebalda i Chilperyka. Wszyscy kształcili się pod okiem wpływowych możnowładców i dostojników, zdobywając umiejętności niezbędne przyszłym władcom.
Jako najmłodszy syn królewski Zygmunt nie spodziewał się zapewne, że to on przejmie władzę po ojcu. Jednak jego bracia popadli w konflikt z Gundobaldem, co zaważyło na ich losach. Gdy król zmarł około roku 516, to właśnie Zygmunt został nowym władcą Burgundii.
Miał wówczas około 20 lat i roztaczały się przed nim świetliste perspektywy. Nic nie zapowiadało, że ten utalentowany młody człowiek już za kilka lat poniesie męczeńską śmierć, a następnie zostanie ogłoszony świętym.
Małżeństwo i rządy Zygmunta
Zygmunt objął władzę w królestwie rozdzieranym waśniami i sporami. Udało mu się na jakiś czas uspokoić sytuację, choć jego rządy nie należały do łatwych.
Jako król pojął za żonę arystokratkę z rodu Wizygotów. Ta jednak wkrótce porzuciła Zygmunta, uciekając do Hiszpanii. Był to zapewne cios dla młodego władcy, który starał się prowadzić uczciwe i prawe życie.
Nieznane fakty z życia patrona Polski
Życie Świętego Zygmunta pełne było dramatycznych i zaskakujących wydarzeń. Choć dziś znamy go przede wszystkim jako patrona Polski, to jego ziemskie losy rozgrywały się w odległej Burgundii.
Niektóre fakty z biografii Zygmunta pozostają mało znane szerszej publiczności. Na przykład to, że jego żoną była arystokratka z rodu Wizygotów, która go opuściła. Król prowadził też wojny z Frankami, broniąc niepodległości swego królestwa.
Innym ciekawym wątkiem jest konflikt Zygmunta z potężnym możnowładcą o imieniu Gundobald. To właśnie intrygi tego człowieka doprowadziły ostatecznie do śmierci króla i jego męczeństwa.
Wiele tajemnic otacza też ostatnie dni życia Zygmunta, gdy szukał schronienia przed prześladowcami. Ukrywał się m.in. w opactwie na górze Pion, zanim w końcu wpadł w ręce Gundobalda. Jego dramatyczna egzekucja to jedno z kluczowych wydarzeń prowadzących do chrystianizacji Burgundii.
Mało znana młodość świętego
O dzieciństwie i młodości przyszłego świętego również niewiele wiadomo. Pochodził z królewskiego rodu Merowingów, sprawujących władzę w Burgundii. Był najmłodszym synem króla Gundobada.
Młody Zygmunt pobierał typowe dla książąt wychowanie - uczył się sztuki wojennej, polityki, prawa. Towarzyszyli mu starsi bracia, z których dwóch zginęło w niewyjaśnionych okolicznościach. Możliwe, że za ich śmierć odpowiadał właśnie Gundobald, ojciec Zygmunta.
Los od najmłodszych lat nie oszczędzał Zygmunta. Jednak on pozostał wierny ideałom, za co przyszło mu ponieść najwyższą cenę.
Czytaj więcej: Odkryj twórczość Małgorzata Szkocka: niezwykłe artykuły i publikacje
Dlaczego Zygmunt został świętym Kościoła
Dlaczego człowiek urodzony w odległej Burgundii, ponad tysiąc lat temu, został patronem Polski i cieszy się tak wielkim kultem? Kluczowe znaczenie miała tu jego heroiczna śmierć za wiarę oraz późniejsze czyny i cuda.
Zygmunt oddał życie, nie chcąc wyrzec się religii chrześcijańskiej. Jego oprawca, książę Gundobald, był wyznawcą ariańskiego odłamu chrześcijaństwa i nakazał Zygmuntowi przejście na swoją wiarę.
Ponieważ król odmówił i wyznał wierność prawdziwemu Kościołowi Chrystusa, został uwięziony, torturowany, a w końcu stracony. Jego niezłomna postawa w obliczu śmierci zrobiła ogromne wrażenie i przyczyniła się do nawrócenia wielu pogan.
Po śmierci działy się przy grobie Zygmunta liczne cuda uzdrowień i cudownych wydarzeń. To zapewniło mu aureolę świętości i sprawiło, że Kościół ogłosił go błogosławionym.
Zygmunt jako symbol walki z herezją
Uhonorowanie Zygmunta godnością świętego było wyrazem uznania dla jego niezłomnej wiary i męczeńskiej śmierci. Jednocześnie miało znaczenie symboliczne - ukazywało go jako orędownika prawowierności w walce z herezjami.
W czasach, gdy Kościół zmagał się z różnymi fałszywymi naukami, postać świętego Zygmunta - nieugiętego wobec innowierców - miała być przykładem dla wszystkich chrześcijan. Dlatego też szybko stał się jednym z popularniejszych świętych w Europie.
Cuda i legendy związane ze Św. Zygmuntem
Postać Świętego Zygmunta od samego początku owiana była aurą tajemniczości. Już za życia działy się wokół niego dziwne rzeczy, które po śmierci przybrały formę cudów i legend.
Gdy Zygmunt ukrywał się przed prześladowcami na górze Pion, miał mu pomagać tajemniczy jeleń, który dostarczał pożywienie. Gdy w końcu święty został uwięziony, to według podań jego kajdany same miały pękać i rozpadać się.
Innym razem z kolei, gdy król klęczał związany przed katem, jego oprawcy nagle oślepli, powaleni bożą siłą. Był to znak opatrzności czuwającej nad męczennikiem.
| 15 maja 520 r. | data męczeńskiej śmierci Świętego Zygmunta |
Cudowne uzdrowienia i znaki
Najwięcej cudownych wydarzeń miało miejsce już po śmierci Zygmunta, przy jego grobie w opactwie Świętego Maurycego. Tam chorym ukazywał się święty i uzdrawiał ich, nierzadko w niezwykłych okolicznościach.
Źródła odnotowują wiele przypadków cudownych uzdrowień z najcięższych chorób, sparaliżowania czy trądu, do których doszło za sprawą wstawiennictwa świętego króla Zygmunta.
Święty Zygmunt opiekunem Polski i Litwy
Relikwie św. Zygmunta, przechowywane w opactwie na terenie Burgundii, z czasem zdobyły ogromną sławę. Ich cudowna moc przyciągała rzesze pielgrzymów z wielu krajów Europy.
W Polsce kult Zygmunta zaczął szerzyć się za sprawą małżeństw polskich władców z dynastiami zachodnimi. To m.in. dzięki nim relikwie trafiły do Polski - najpierw do Płocka, a później do Wawelu, gdzie spoczywają do dziś.
Zygmunt był też patronem dynastii Wazów, kolejnych władców Polski. Stąd jego rosła nieustannie jego pozycja jako świętego opiekuna całego kraju i narodu, którą ugruntowało ogłoszenie go patronem Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Od tej pory losy Polski i Litwy splotły się na stałe z postacią średniowiecznego władcy z odległej Burgundii. Św. Zygmunt do dziś pozostaje jednym z głównych patronów naszego kraju.
Bazylika św. Zygmunta - centrum kultu patrona Polski
Najważniejszym miejscem kultu Świętego Zygmunta w Polsce stała się bazylika jego imienia na warszawskiej Starówce. Świątynia była wielokrotnie niszczona i odbudowywana, aż do obecnej, okazałej formy z XVII wieku.
W podziemiach bazyliki znajduje się Kaplica Relikwii, gdzie w srebrnej trumience spoczywa cząstka czaszki świętego Zygmunta przywieziona do Polski przez Władysława Jagiełłę. Są tu też inne relikwie patrona Polski.
Bazylika stanowi nie tylko ważne miejsce kultu religijnego, ale również centrum polskości i tożsamości narodowej. 15 maja, w święto św. Zygmunta, odbywają się tu uroczystości z udziałem najważniejszych osobistości w państwie.
Relikwie Świętego Zygmunta - gdzie się znajdują
Losy relikwii Świętego Zygmunta to fascynująca opowieść. Szczątki świętego spoczywały początkowo w klasztorze Saint Maurice w Szwajcarii. W XI wieku część z nich trafiła do Niemiec.
Kolejne fragmenty relikwii zostały przewiezione do Francji, Hiszpanii i Polski. Te ostatnie przywiózł do Krakowa król Władysław Jagiełło w 1412 roku, po kanonizacji św. Zygmunta na soborze w Konstancji.
- Największa część szczątków św. Zygmunta spoczywa w opactwie Saint Maurice w Szwajcarii.
- Znaczące fragmenty znajdują się także w Niemczech, Francji, Czechach i na Węgrzech.
W Polsce natomiast relikwie świętego przechowywane są przede wszystkim na Wawelu oraz w bazylice św. Zygmunta w Warszawie. Te ostatnie stanowią ważny symbol polskości i kultu patrona naszego kraju.
Podsumowanie
W powyższym artykule staraliśmy się przybliżyć fascynującą i momentami zagadkową postać Świętego Zygmunta. Ten średniowieczny władca Burgundii prowadził burzliwe i pełne zwrotów akcji życie, zakończone heroiczną śmiercią za wiarę chrześcijańską.
Zygmunt przeszedł do historii jako pierwszy król, który oddał życie w obronie prawdziwego Kościoła. Jego postawa na zawsze wpisała się w walkę chrześcijaństwa z herezjami. Nic więc dziwnego, że Kościół ogłosił go świętym, a jego kult rozszerzył się po wielu krajach Europy.
W Polsce losy Zygmunta splotły się nierozerwalnie z dziejami całego narodu, gdy w średniowieczu relikwie świętego trafiły do Krakowa. Od tego momentu Zygmunt stał się patronem Polski i Litwy, pozostając nim przez wszystkie burzliwe stulecia aż po czasy współczesne.
Mamy nadzieję, że artykuł pozwolił Wam nieco bliżej poznać tę niezwykłą postać i zrozumieć, dlaczego odgrywa ona tak istotną rolę w polskiej tradycji. Zachęcamy do zapoznania się z historią Świętego Zygmunta i odwiedzenia miejsc związanych z jego kultem w naszym kraju! Życzymy miłej lektury.
Tagi
Udostępnij
