W Ewangelii zapisane jest przykazanie miłości Boga i bliźniego, które według Jezusa jest najważniejsze ze wszystkich. Przestrzeganie tego i innych przykazań zawartych w Piśmie Świętym prowadzi do głębszej wiary i relacji z Bogiem. W artykule przyjrzymy się bliżej kluczowym naukom Jezusa na temat postępowania godnego dzieci Bożych. Pozwoli to lepiej zrozumieć wolę Ojca i odkryć praktyczne wskazówki do codziennego życia wiarą.
Kluczowe wnioski:- Przykazania w Ewangelii uczą bezinteresownej miłości i szacunku dla każdego człowieka.
- Posłuszeństwo Słowu Bożemu oczyszcza serce i umacnia wiarę.
- Zapisane przykazania prowadzą przez trudności życiowe i dodają otuchy.
- Przestrzeganie przykazań przynosi prawdziwą radość i pokój wnętrza.
- Ewangeliczne przykazania uczą budowania relacji z Bogiem i ludźmi.
W Ewangelii zapisane przykazanie miłości bliźniego
Jezus w swoim nauczaniu niejednokrotnie podkreślał znaczenie przykazania miłości bliźniego. Kiedy został zapytany, które przykazanie jest najważniejsze, odpowiedział: "Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy" (Mt 22, 37-40).
Zdaniem Chrystusa więc najistotniejsze są dwie rzeczy - kochać Boga oraz okazywać miłość drugiemu człowiekowi. Taka postawa świadczy o dojrzałej wierze. Kochając innych realizujemy Boży zamysł i odpowiadamy na Jego miłość do nas.
Jak wypada przykazanie miłości bliźniego w praktyce? Przede wszystkim oznacza szacunek dla każdego bez względu na pochodzenie, status materialny czy przekonania. Jezus nie robił takich różnic, przeciwnie - otaczał troską ubogich, chorych i odrzuconych przez społeczeństwo. Po drugie - gotowość do konkretnej pomocy, gdy ktoś jej potrzebuje. Dobry Samarytanin był wzorem takiej wrażliwości. W końcu - okazywanie serca i życzliwości na co dzień, w prozaicznych sytuacjach. Bo miłość to nie tylko wielkie gesty, ale też drobne, codzienne czyny dobroci.
Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie
Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie (Łk 10, 25-27) idealnie obrazuje, na czym polega postawa szacunku i miłości bliźniego. Pewien człowiek został napadnięty i ciężko ranny, a mijający go kapłan i lewita nie zatrzymali się, by mu pomóc. Dopiero Samarytanin, uznawany przez Żydów za człowieka gorszego, opatrzył jego rany i zawiózł do gospody. Jezus chciał przez to pokazać, że miłość nie może dzielić ludzi na lepszych i gorszych. Prawdziwa miłość bliźniego nie zna podziałów i ograniczeń.
Boża miłość opisana w Ewangelii jest tak samo hojna dla wszystkich - i my powinniśmy odzwierciedlać tę bezinteresowną postawę w naszych relacjach. Niezależnie od statusu, rasy czy przekonań drugiej osoby.
W Ewangelii przykazanie wybaczania wrogom
Jedną z najtrudniejszych, a zarazem najbardziej rewolucyjnych nauk Jezusa jest przykazanie miłości nieprzyjaciół. Chrystus mówi: "Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują" (Mt 5, 43).
Miłuj nieprzyjaciół i módl się za prześladowców
Nasz naturalny odruch to odpłacać złem za zło i traktować wrogo tych, którzy nam podpadli. Tymczasem Jezus proponuje czymś zupełnie przeciwnym - wyciągnięciem ręki i modlitwą nawet za tych, którzy życzą nam źle. Taka postawa wymaga ogromnego samozaparcia i siły, ale może bardzo pozytywnie wpłynąć na drugą osobę i całą sytuację.
To dlatego właśnie Chrystus dawał przykład i modlił się nawet za tych, którzy Go ukrzyżowali: "Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią" ( Łk 23, 34). Dopiero potem doświadczył triumfu - Bóg wskrzesił Go z martwych, a wielu oprawców uwierzyło w Niego. Przebaczenie i modlitwa mają więc ogromną moc przemiany siebie i drugiego człowieka.
Jak wybaczać w codzienności
Ewangeliczne przykazanie miłości nieprzyjaciół może wydawać się nieosiągalnym ideałem. Jednak wprowadzone choćby częściowo w życie przynosi błogosławione owoce. Nie zawsze czujemy gotowość do pełnego pojednania. Ale możemy zacząć od modlitwy w intencji osoby, która nam podpadła. Prosić Boga, by ją błogosławił, zmiękczył jej serce i położył kres wrogości. Stopniowo nasze uczucia się zmienią, a z nimi cała sytuacja.
Trwając w codziennej modlitwie za "wrogów" wcielamy w życie trudną, lecz ewangeliczną zasadę miłości ponad podziałami. To droga ku prawdziwemu pokojowi serca i pojednaniu z ludźmi.
Czytaj więcej: Tajemnice i znaczenie Klątwy św. Stanisława – Zaskakujące fakty!
Przykazanie niesienia krzyża zapisane w Ewangelii
Pójście za Jezusem oznacza godzenie się z cierpieniem i trudnościami. Chrystus jasno mówi: "Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje" (Łk 9, 23). Bóg dopuszcza do naszego życia rozmaite "krzyże" - choroby, życiowe niepowodzenia, utraty czy prześladowania. Przyjęcie krzyża z Jego rąk świadczy o dojrzałości wiary.
Dlaczego więc Jezus zostawił nam tak trudną lekcję, skoro obiecał swoim uczniom życie w obfitości (J 10, 10)? Bo wiele razy doświadczył, że cierpienie może mieć sens i prowadzić do dobra. Z jego własnej śmierci na krzyżu narodziło się nasze zbawienie. Krzyż staje się bramą do chwały - zarówno dla Chrystusa, jak i dla tych, którzy cierpliwie niosą swój los.
| My bierzemy krzyż dobrowolnie, Jezus przyjął go w posłuszeństwie Ojcu. | Nasze codzienne "krzyże" mogą być okazją do zjednoczenia cierpienia z cierpieniem Chrystusa. |
| Przyjmowanie trudności z wiarą rodzi duchową siłę i dojrzalszą relację z Bogiem. | Choć krzyż ciąży, to dźwigany w jedności z Jezusem staje się źródłem nadziei. |
Solidaryzując ze cierpiącym Zbawicielem i powierzając Mu nasze codzienne troski możemy odnaleźć sens w przeciwnościach oraz czerpać z Bożej mocy.
Maryja wzorem w niesieniu krzyża
Najlepszym przykładem postawy przyjęcia krzyża i zawierzenia jest Maryja. Choć przepowiedziano Jej, że "miecz boleści przeniknie duszę" (Łk 2, 35), wypowiedziała swoje bezwzględne fiat - "Oto ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa". Potem wytrwale trwała pod krzyżem Syna. Każdy "krzyż" przyjmowała w ciszy i pokorze, ufając Bogu.
Tak jak Ona, i my możemy wypowiadać codzienne "fiat" w obliczu trudności, zdając się na wolę Ojca. Choć "krzyże" na początku przygniatają, to z czasem, przyjęte w jedności z cierpiącym Jezusem, uczą pokory, wytrwałości i ufności.
Ewangeliczne przykazanie dzielenia się z ubogimi
Jezus wiele razy przestrzegał uczniów przed chciwością, zachłannością i zbytnim przywiązaniem do dóbr materialnych. Z drugiej strony wzywał do dzielenia się z potrzebującymi i bezinteresownej szczodrości. "Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę!(...) Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje"(Łk 12, 33-34).
Za życia Chrystus sam dawał tego przykład. Rozmnożył chleb, by nakarmić rzesze słuchających Jego nauk (np. Mt 14, 13-21). Uzdrawiał nie tylko dusze, ale i ciała, troszcząc się o konkretne, codzienne potrzeby ludzi. Jego serce pałało współczuciem dla każdego, kto przyszedł z prośbą o pomoc.
Podobną wrażliwość na potrzeby ubogich i cierpiących powinniśmy rozwijać w sobie na co dzień. Możemy dzielić się nie tylko w sensie materialnym, ale także poświęcając drugiemu czas, uwagę i serce. Ten rodzaj jałmużny jest szczególnie cenny.
Gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje
Dzielenie się buduje relacje
Bezinteresowne dawanie, o którym mówi Ewangelia, nie osłabia, a przeciwnie - wzbogaca obie strony relacji. Kiedy dajemy coś z serca czy po prostu jesteśmy dla kogoś mili, sami czujemy się lepiej i doświadczamy pokoju wewnętrznego. Dzielenie buduje też więzi między ludźmi - zarówno w rodzinie, jak i całej społeczności.
Wreszcie, okazując dobroć bliźnim i dzieląc się z potrzebującymi naśladujemy samego Chrystusa. W ten sposób zbliżamy się do Niego i pogłębiamy naszą wiarę poprzez konkretne czyny miłości.
W Ewangelii przykazanie niezabijania i szacunku życia
Piąte przykazanie Dekalogu "Nie zabijaj" nabiera w Ewangelii jeszcze głębszego wymiaru. Chrystus nie tylko potwierdza świętość ludzkiego życia, ale poszerza znaczenie tego nakazu. Już nie tylko fizyczne odebranie życia drugiemu jest grzechem. Równie poważnym wykroczeniem jest poniżanie, ośmieszanie, czy pozbawianie godności bliźniego (por. Mt 5, 21-22).
Dla Jezusa każdy człowiek jest kimś wyjątkowym, bo nosi w sobie obraz samego Boga. Stąd wynika nienaruszalność godności osoby ludzkiej - niezależnie od tego, jaka jest, czy na to zasługuje. Wszelkie jej uprzedmiotowienie jest sprzeczne z prawdą Ewangelii.
- Nie oceniaj innych pochopnie, bo każdy jest inny i niepowtarzalny.
- Nie poniżaj nikogo słowami ani czynami -
Podsumowanie
Drogi Czytelniku, mam nadzieję, że lektura tego artykułu pozwoliła Ci spojrzeć świeżym okiem na ewangeliczne przykazania. Przesłanie Jezusa koncentruje się na dwóch filarach: miłości Boga i miłości bliźniego. Kochając bezinteresownie każdego człowieka - nawet nieprzyjaciela - wcielamy w życie Boży zamysł. A dzieląc się z potrzebującymi naśladujemy samego Chrystusa.
Przykazania zawarte w Ewangelii uczą praktycznej mądrości. Pokazują, jak rozwiązywać konflikty, jak podchodzić do cierpienia, jak budować dobre relacje z innymi. Choć czasem trudne, oparte są na głębokiej prawdzie o naturze człowieka i prowadzą ku pełni życia. Warto je poznawać i stosować w praktyce.
Mam nadzieję, że artykuł dostarczył inspiracji do bardziej świadomego przeżywania wiary na co dzień. Bo przykazania nie są tylko zbiorem nakazów i zakazów, ale drogowskazem do głębszego poznania Boga i siebie. Ich wypełnianie przemienia nas samych i otaczający świat.
Życzę owocnej lektury Pisma Świętego i odwagi we wcielaniu Jego słów w czyn. Niech miłość będzie motywacją wszystkich decyzji, a ewangeliczne przykazania przewodnikiem w codzienności.
Tagi
Udostępnij artykuł
