Św. Marianna to postać, która choć żyła ponad 150 lat temu, wciąż jest bardzo popularna i czczona przez wielu katolików. Była zakonnicą Zgromadzenia Córek Miłosierdzia, która całe swoje życie poświęciła opiece nad chorymi i ubogimi. Cierpiała z powodu ciężkiej choroby, ale mimo bólu i osłabienia nieustannie służyła potrzebującym. Jej heroiczne życie pełne trudów, po którym została zaliczona w poczet świętych, do dziś jest wzorem miłosierdzia, wiary i pokory. W tym artykule przybliżymy jej historię oraz wyjaśnimy, dlaczego św. Marianna jest tak czczona.
Kluczowe wnioski:
- Św. Marianna to patronka chorych, cierpiących i ubogich.
- Jej życie było wzorem heroiczej służby potrzebującym.
- Została kanonizowana za swą głęboką wiarę i miłosierdzie.
- Jest jedną z najpopularniejszych polskich świętych.
- Jej kult trwa nieprzerwanie już ponad 100 lat.
Kim była św. Marianna i skąd pochodziła
Św. Marianna urodziła się 5 sierpnia 1838 roku w miejscowości Wał-Ruda w województwie świętokrzyskim. Była szóstym z kolei dzieckiem ubogich małorolnych chłopów. W domu rodzinnym panowała głęboka religijność i już jako młoda dziewczyna Marianna wyróżniała się pobożnością i wrażliwością na ludzką biedę. W wieku 16 lat wstąpiła do powstającego właśnie Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Marii Panny Miłosierdzia w Warszawie. Rok później złożyła śluby zakonne.
Młoda zakonnica dała się poznać jako osoba niezwykle pracowita, pogodna i ufająca Bożej opatrzności. Szybko została skierowana do pracy w szpitalach i przytułkach, gdzie z ogromnym poświęceniem i cierpliwością opiekowała się chorymi. Mając zaledwie 26 lat została przełożoną nowo powstałego przytułku dla sierot i starców w Krakowie.
Praca sióstr miłosierdzia w przytułku krakowskim
Kierowany przez Mariannę przytułek mieścił się w starych, zaniedbanych budynkach koszarowych. Panowały w nim skrajne ubóstwo i bardzo trudne warunki. Siostry miłosierdzia dzień i noc poświęcały się opiece nad podrzutkami i bezdomnymi. Niestrudzona przełożona dzieliła z podopiecznymi wszystkie niedostatki i prace. Mimo młodego wieku wyróżniała się niezwykłą dojrzałością duchową i umiejętnościami organizacyjnymi. Dzięki jej determinacji przytułek słynął z wzorowej opieki i porządku.
Marianna patronką ubogich i chorych
Marianna wiele wysiłku wkładała w zdobywanie funduszy i żywności dla swoich podopiecznych. Organizowała zbiórki pieniędzy i jedzenia, sama też chodziła po prośbie. Jej bezinteresowna miłość do najuboższych sprawiła, że zyskała miano Matki ubogich i patronki chorych.
Mając 38 lat zachorowała na gruźlicę kości, która sprawiła jej wiele cierpienia. Pomimo postępującej choroby nie zaprzestała swojej pracy. Do ostatnich dni życia, mimo ogromnych bólów i osłabienia, opiekowała się potrzebującymi. Zmarła 29 lipca 1905 roku mając 67 lat.
| Data urodzenia | 5 sierpnia 1838 |
| Data śmierci | 29 lipca 1905 (67 lat) |
| Miejsce urodzenia | Wał-Ruda |
| Patronka | ubogich, chorych |
Czytaj więcej: Święta Julita - Historia, ciekawostki i znaczenie imienia w świecie religii
Marianna wzorem miłosierdzia i wiary
Św. Marianna do końca życia pełniła swoją posługę z niezwykłym oddaniem i poświęceniem. Jej głęboka, prosta wiara, pogoda ducha i niesłabnąca miłość do podopiecznych zadziwiały wszystkich wokół. Mimo postępującej, nieuleczalnej choroby ani na chwilę nie poddała się rozpaczy czy zwątpieniu. Pełna ufności powierzała swoje cierpienia Panu Bogu i z pokorą je przyjmowała. Była wzorem chrześcijańskiego miłosierdzia i zaufania Bożej Opatrzności.
Proces beatyfikacyjny i kanonizacja Marianny
Już za życia siostra Marianna cieszyła się opinią świętości. W 1926 roku rozpoczął się jej proces beatyfikacyjny, a w 1938 roku została ogłoszona błogosławioną. Wyniesienie na ołtarze nastąpiło bardzo szybko, bo już po 8 latach, w 1946 roku, kiedy ogłoszono ją świętą.
Tak szybka kanonizacja dowodzi, jak bardzo Marianna była czczona już za życia i po śmierci oraz jak wielkie wrażenie wywarła jej heroiczna postawa pełna wiary i miłosierdzia.
Życie św. Marianny pełne trudów i cierpień
Św. Marianna od najmłodszych lat żyła w ubóstwie i ciężkiej pracy. Z powodu licznego rodzeństwa i trudnych warunków materialnych nie mogła pobierać regularnej nauki. Jej dzieciństwo i młodość upłynęły pod znakiem ciężkiej pracy w gospodarstwie rodziców.
Wstąpienie do klasztoru i praca jako zakonnica również nie oznaczały dla niej wygodnego życia. Prowadzony przez Mariannę przytułek przez wiele lat borykał się z niedostatkami i trudnymi warunkami lokalowymi. Ona sama dźwigała na barkach ogromną odpowiedzialność jako przełożona. Do problemów materialnych doszła jeszcze jej bolesna, nieuleczalna choroba.
Pomimo to siostra Marianna nigdy nie traciła pogody ducha, nie użalała się nad sobą, ale z podziwu godną wiarą i ufnością przyjmowała wszelkie przeciwności.
Jej życie było nieustanną ofiarą i służbą innym, aż do ostatnich chwil.
Śmierć św. Marianny
Marianna nie oszczędzała się i pracowała ponad siły. Kości jej stóp przeżarte gruźlicą stawały się coraz bardziej kruche, a poruszanie sprawiało ogromny ból. Mimo to nie zwalniała tempa, co doprowadziło do załamania jej organizmu. Zmarła w wieku zaledwie 67 lat, w opinii świętości i miłości tych, którym poświęciła całe swoje życie.
Do końca życia zachowała głęboką wiarę, pokorę i ufność Bogu. Jej zgon nastąpił spokojnie, w otoczeniu sióstr. W ostatnich słowach poleciła się Miłosierdziu Bożemu.
Dlaczego św. Marianna jest czczona do dziś
Św. Marianna jest jedną z najbardziej znanych i czczonych polskich świętych. Słynie jako patronka ubogich, bezdomnych i chorych. Jest także patronką miasta Kraków, archidiecezji krakowskiej oraz zgromadzeń sióstr wspierających potrzebujących.
Jej kult trwa nieprzerwanie od ponad 100 lat i wciąż się rozwija. Niezmiennie cieszy się ogromną czcią i miłością zwykłych ludzi, zwłaszcza ubogich i cierpiących.
- Jest bardzo bliska ludzkim problemom i trudnościom życiowym.
- Stanowi wzór heroicznej miłości bliźniego i zaufania Bogu.
Od 2005 roku w Krakowie znajdują się relikwie świętej. W święto Marianny 29 lipca odprawiane są liczne msze święte, nowenny i nabożeństwa ku jej czci.
Mimo upływu czasu św. Marianna wciąż pozostaje patronką i orędowniczką ubogich, cierpiących i opuszczonych, którzy z wiarą powierzają się jej opiece.
Znaczenie i historia kultu św. Marianny
Kult św. Marianny zrodził się niemal natychmiast po jej śmierci, gdyż jeszcze za życia była powszechnie czczona i otaczana wielką czcią. Do grobu siostry Marianny w krypcie Sióstr Miłosierdzia w Krakowie pielgrzymowali liczni wierni, modląc się za jej wstawiennictwem i prosząc o cudowną pomoc.
Cześć oddawaną Mariannie potwierdzały liczne łaski i nadzwyczajne wydarzenia, które miały miejsce za jej przyczyną, zarówno za życia jak i po jej śmierci. Dlatego też niezwłocznie po zgonie rozpoczęto starania o jej beatyfikację i kanonizację.
Podsumowanie
W niniejszym artykule przybliżyliśmy sylwetkę i dokonania św. Marianny - niezwykłej zakonnicy, która całe swoje życie poświęciła niesieniu pomocy ubogim i chorym. Poznaliśmy drogę jej życia pełną trudów, cierpień i nieustannej posługi potrzebującym.
Mimo ubóstwa i choroby, św. Marianna zawsze promieniowała wewnętrznym spokojem, pogodą ducha i głęboką, prostą wiarą. Jej heroiczna postawa pełna miłosierdzia i zaufania Bogu stanowi inspirujący wzór dla każdego z nas.
Dowiedzieliśmy się, skąd wziął się jej kult i dlaczego przetrwał ponad 100 lat, zyskując wciąż nowych czcicieli. Św. Marianna w niezwykły sposób potrafiła dotrzeć do serc zwykłych, cierpiących ludzi, którzy z ufnością powierzają jej swoje troski i prośby.
Mam nadzieję, że lektura tego artykułu pozwoliła Ci lepiej poznać tę niezwykłą świętą i zainspirowała do naśladowania jej heroicznej miłości bliźniego.
Tagi
Udostępnij artykuł
