św. Leon Wielki,
papież i Nauczyciel Kościoła
góra
.
Wniebowstąpienie Pana
pomnaża naszą wiarę
Zakładki: 1.
2.
3.
4.
Jak w czasie świąt wielkanocnych
zmartwychwstanie Pańskie było dla nas powodem do
radości, tak Jego wstąpienie do nieba jest dla nas
nową przyczyną wesela. Bo przecież czcimy pamiątkę
owego dnia, w którym Chrystus
wyniósł naszą słabą naturę ludzką na tron Ojca,
ponad wszystkie wojska niebieskie, ponad chóry anielskie
i wszystkie moce niebios. Przez taki
porządek dzieł Bożych zostaliśmy utwierdzeni i
zbudowani, aby jeszcze cudowniej okazała się łaska
Boża, która sprawiła, że nie osłabła nasza wiara,
nie zachwiała się nadzieja i miłość nie ostygła,
kiedy sprzed naszych oczu zabrano to, co słusznie
budziło nasze uwielbienie.
Bo zaiste, wielka to siła ducha i
dowód wielkiego światła w duszach wiernych, gdy się
wierzy niezachwianie w to, czego się nie widzi oczyma
ciała, i pragnienia kieruje się ku temu, czego ujrzeć
nie można. Czy podobne uczucia
mogłyby powstać w naszych sercach i czy wiara mogłaby
nam przynieść usprawiedliwienie, gdyby nasze zbawienie
polegało tylko na ujrzeniu tego, co pozostaje w zasięgu
naszego wzroku?
A więc to, co było widzialne w naszym Zbawicielu,
zostało teraz zawarte w sakramentach. Nasza wiara ma
być doskonałą i mocniejszą, dlatego pouczenie
zajęło miejsce widzenia, a jego autorytet mają
przyjąć odtąd serca wiernych oświecone światłem z
niebios.
Tej wiary, spotęgowanej wniebowstąpieniem Pana i
umocnionej darem Ducha Świętego, nie zdołały
przerazić kajdany, więzienia, wygnania, głód, ogień,
wydanie na pożarcie dzikim zwierzętom, ani też żadne
inne wymyślne katusze zadawane przez okrutnych
prześladowców. Bronili jej po całym świecie, aż do
rozlewu krwi, nie tylko mężczyźni, lecz i kobiety,
młodzieńcy i delikatne dziewice. Ta wiara wypędzała
złe duchy, wyzwalała z chorób, wskrzeszała umarłych.
Święci Apostołowie, choć byli
utwierdzeni tyloma cudami i pouczeni tyloma mowami, to
jednak przelękli się na widok strasznej męki Pana i po
długich wahaniach przyjęli prawdę o zmartwychwstaniu. Odnieśli jednak korzyść z
wniebowstąpienia Pana, ponieważ oni, przedtem tak
bojaźliwi, zostali napełnieni wielką radością, bo
wpatrywali się oczyma duszy w Bóstwo Chrystusa
zasiadającego po prawicy Ojca. Już nie
zatrzymywali wzroku na ludzkim ciele Jezusa, ale duchem
pojęli, że Ten, który do nich zstąpił, nie opuścił
swego Ojca, a wstępując do Niego, nie opuścił swoich
uczniów. Teraz więc, najmilsi, Syn Człowieczy dał
się poznać doskonalej i w sposób bardziej święty
jako Syn Boży, gdy powrócił do chwały majestatu Ojca.
I także wtedy w niewysłowiony sposób stał się nam
bardziej bliski jako Bóg, kiedy oddalił się od nas
jako człowiek.
Odtąd wiara, bardziej oświecona,
zaczęła lepiej poznawać równość natury Ojca i Syna,
i już nie potrzebowała dotykania w Chrystusie tego, co
cielesne, przez co był niższy od Ojca. To ciało, obecnie uwielbione,
zachowuje nadal swoją naturę; ale teraz Jednorodzonego
Syna Bożego, równego Ojcu, dosięga się nie cielesną
ręką, lecz duchowym zrozumieniem wiary.
Módlmy się. Boże, Ty dajesz
swojemu ludowi udział w łaskach odkupienia, * spraw,
abyśmy się zawsze radowali ze zmartwychwstania
Chrystusa. Który z Tobą żyje i króluje w jedności
Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki
wieków. Amen.
Kazanie św. Leona Wielkiego, papieża
(Kazanie 2 o Wniebowstąpieniu 1-4)
Źródło: Brewiarz.pl -
Godzina czytań
Wniebowstąpienie Pańskie 5.05.2016r..
góra
.
Wtorek, 10 listopada
2020
św. Leona Wielkiego,
papieża i doktora kościoła
Godzina Czytań
K. + Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen. Alleluja.
HYMN
1 Szczęśliwy człowiek, który poznał Pana
I Jego wielkość pełną majestatu;
Zgłębiając myślą tajemnice Boże
Odnalazł prawdę.
2 Roztropny, szczery, zawsze sprawiedliwy,
Pokornie służył dziełu odkupienia,
Bo swoją mądrość czerpał z czystych źródeł
Mądrości wiecznej.
3 Przez jego wiedzę Bóg oświecał Kościół
I strzegł od błędu wśród ciemności świata,
A on tłumaczył z mocą niezrównaną
Natchnione księgi.
4 Jak niegdyś uczył słowem i przykładem,
Niech teraz czuwa nad owczarnią Pańską,
Niech ją prowadzi na pastwiska życia
W królestwie światła.
5 Dziękujmy Bogu w Trójcy Jedynemu
Za jasny płomień wiary i miłości,
Za drogę łaski, którą nam objawia
Przez świętych mistrzów. Amen.
góra
.
I CZYTANIE
Z Księgi proroka Daniela
(Dn 3,8-13. 19-24. 91-97)
Złoty posąg
króla.
Młodzieńcy uratowani z pieca
Niektórzy Chaldejczycy przyszli jednocześnie, by
oskarżyć Żydów. Zwrócili się do króla
Nabuchodonozora i powiedzieli: "Królu, żyj wiecznie!
Wydałeś, królu, rozporządzenie, by każdy, gdy
usłyszy dźwięk rogu, fletu, lutni, harfy, psalterium,
dud i wszelkiego rodzaju instrumentów muzycznych, upadł
na twarz i oddał pokłon złotemu posągowi. Kto by zaś
nie upadł na twarz i nie oddał pokłonu, miał być
wrzucony do rozpalonego pieca. Są tutaj jednak mężowie
żydowscy, których uczyniłeś zwierzchnikami miasta
babilońskiego, Szadrak, Meszak i Abed-Nego; mężowie ci
nie liczą się z tobą, królu. Nie oddają czci twemu
bogu ani nie oddają pokłonu złotemu posągowi, który
wzniosłeś".
Nabuchodonozor zapłonął gniewem i rozkazał
przyprowadzić Szadraka, Meszaka i Abed-Nega. Wydał
rozkaz, by rozpalono piec siedem razy bardziej niż było
trzeba. Mężom zaś najsilniejszym spośród swego
wojska polecił związać Szadraka, Meszaka i Abed-Nega i
wrzucić ich do rozpalonego pieca. Związano więc tych
mężów w ich płaszczach, obuwiu, tiarach i ubraniach i
wrzucono do rozpalonego pieca. Ponieważ rozkaz króla
był stanowczy, a piec nadmiernie rozpalony, płomień
ognia zabił tych mężów, którzy wrzucali Szadraka,
Meszaka i Abed-Nega. Trzej zaś mężowie: Szadrak,
Meszak i Abed-Nego wpadli związani do środka
rozpalonego pieca. I chodzili wśród płomieni
wysławiając Boga i błogosławiąc Pana.
Król Nabuchodonozor popadł w zdumienie i powstał
śpiesznie. Zwrócił się do swych doradców i
powiedział: "Czy nie wrzuciliśmy trzech związanych
mężów do ognia?" Oni zaś odpowiedzieli królowi:
"Rzeczywiście, królu". On zaś w odpowiedzi rzekł:
"Lecz widzę czterech mężów rozwiązanych,
przechadzających się pośród ognia, i nie dzieje się
im nic złego; wygląd czwartego przypomina anioła".
Wtedy przystąpił Nabuchodonozor do otworu
płonącego pieca i powiedział: "Szadraku, Meszaku,
Abed-Nego, słudzy Najwyższego Boga, wyjdźcie i
przyjdźcie tutaj!" Szadrak, Meszak i Abed-Nego wyszli
więc z ognia. Satrapowie, namiestnicy, rządcy i doradcy
królewscy zebrali się i spostrzegli, że ogień nie
miał władzy nad ciałami tych mężów, tak że nawet
włos z ich głów nie uległ spaleniu ani ich płaszcze
uszkodzeniu, ani nie było czuć od nich swędu
spalenizny.
Nabuchodonozor powiedział na to: "Niech będzie błogosławiony
Bóg Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, który posłał
swojego anioła, by uratował swoje sługi.
W Nim pokładali swą ufność i przekroczyli nakaz
królewski, oddając swe ciała, aby nie oddawać czci
ani pokłonu innemu bogu poza Nim. Dlatego wydaję
rozkaz, by bez względu na przynależność narodową,
rodową czy język, każdy, kto by wypowiedział
bluźnierstwo przeciw Bogu Szadraka, Meszaka i Abed-Nega,
został rozerwany w kawałki, a dom jego żeby stał się
rumowiskiem. Bo nie ma
innego Boga, który by mógł zapewnić ratunek, jak
Ten".
Potem król obdarzył zaszczytami Szadraka, Meszaka i
Abed-Nega w prowincji Babilonu.
RESPONSORIUM
(Dn 3,49. 50. 95)
W. Anioł Pański + zstąpił do pieca wraz z
Azariaszem i jego towarzyszami / i usunął płomień
ognia z pieca; * I ogień nie dosięgnął ich wcale, /
nie sprawił im bólu ani nie wyrządził krzywdy.
K. Niech będzie błogosławiony ich Bóg; On posłał
swego anioła, by uratował swoje sługi, którzy w Nim
pokładali nadzieję. W. I ogień nie dosięgnął ich
wcale, / nie sprawił im bólu ani nie wyrządził
krzywdy.
góra
.
II CZYTANIE
Kazanie św. Leona Wielkiego, papieża
(Kazanie 4,1-2)
Szczególne zadanie
naszej posługi
Zakładki: 1.
2.
3.
Choć cały Kościół Boży
został uporządkowany według stopni, tak aby
różnorodność członków przyczyniała się do
zachowania całości Mistycznego Ciała, to jednak - jak
powiada Apostoł - "wszyscy stanowimy jedno w
Chrystusie". Nikt też nie jest oddzielony od drugiego
spełnianym urzędem tak dalece, aby najmniejsza nawet
część ciała pozbawiona była łączności z Głową. Tak więc, umiłowani, w jedności
wiary i chrztu szczycimy się jedną wspólnotą oraz
wspólną godnością według natchnionych
słów świętego Piotra Apostoła: "Wy zaś jako żywe
kamienie jesteście budowani jako duchowa świątynia,
święte kapłaństwo dla składania duchowych ofiar
przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa", i dalej:
"Wy jesteście plemieniem wybranym, królewskim
kapłaństwem, narodem świętym, ludem na własność
Bogu przeznaczonym".
Wszystkim, odrodzonym w
Chrystusie, znak krzyża nadaje godność królewską,
namaszczenie zaś Duchem Świętym wyświęca na
kapłanów. Wszyscy zatem chrześcijanie pełni Ducha i
mądrości powinni mieć świadomość, że przysługuje
im, z wyjątkiem szczególnego zadania naszej posługi,
godność królewska oraz udział w urzędzie
kapłańskim. Cóż bowiem jest bardziej królewskiego
niż to, że dusza Bogu oddana potrafi kierować swoim
ciałem? I cóż jest bardziej kapłańskiego, jak
poświęcić Panu czyste sumienie i złożyć na ołtarzu
serca nieskalaną ofiarę pobożności? A chociaż dzięki łasce Bożej
wszystko to jest własnością wszystkich, to jednak jest
rzeczą świętą i chwalebną, abyście się radowali
rocznicą mego wyniesienia jakby swoją własną
chwałą. W ten sposób niechaj w całym
Kościele doznaje czci jeden sakrament kapłaństwa,
który wraz z wylaniem świętego oleju obficiej
wprawdzie spłynął na wyższe stopnie, ale też
nieskąpo zstąpił na niższe.
Przeto, umiłowani, jeśli uczestnictwo w tym wielkim darze stanowi dla nas
podstawę do wspólnej radości, to jednak nasza radość
będzie bardziej prawdziwa i wzniosła, jeśli nie
będziecie zwracać uwagi na naszą skromną osobę, ale
raczej całą bystrością umysłu rozważać będziecie
chwałę świętego Piotra. Niechaj
ten dzień będzie poświęcony nade wszystko temu, na
którego Źródło wszelkich łask wylało swe obfite
dary. Wiele otrzymał on sam, a nikt nie
dostąpił czegokolwiek bez jego pośrednictwa, pomimo
iż Słowo Wcielone zamieszkało już pośród nas i
Chrystus ofiarował już siebie dla zbawienia rodzaju
ludzkiego.
RESPONSORIUM
(Mt 16,18;
Ps 48,9)
W. Jezus powiedział do Szymona: + Ty jesteś Piotr,
czyli Skała, / i na tej Skale zbuduję mój Kościół,
* A bramy piekielne go nie przemogą.
K. Bóg umacnia go na wieki. W. A bramy piekielne go
nie przemogą.
Módlmy się. Boże, Ty nie
pozwalasz, aby potęga piekła przemogła Twój
Kościół zbudowany na opoce Apostołów, + spraw, aby
za wstawiennictwem świętego Leona, papieża, * trwał w
prawdziwej wierze i cieszył się stałym pokojem. Przez
naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, + który z
Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *
Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Źródło: https://brewiarz.pl/
góra
.
<< wywołanie
menu święci i błogosławieni
|