Św. Małgorzata z Kortony to niezwykła święta, której życie i duchowość do dziś inspiruje wielu wiernych. Choć żyła w XIII wieku, jej przesłanie o Bożym miłosierdziu i nawracaniu grzeszników pozostaje ponadczasowe. W ciągu życia doświadczyła wielu cudów i łask - uzdrowień, ekstaz, stygmatów i darów proroctwa. Jej nieustanna modlitwa i pokuta za nawrócenie grzeszników przynosiły oczekiwane owoce. Dlatego do dziś cieszy się kultem jako orędowniczka nawróconych i patronka spowiedników.
Kluczowe wnioski:- Św. Małgorzata swoim życiem pokazuje, że każdy grzesznik może dostąpić Bożego miłosierdzia.
- Doświadczyła wielu cudów i mistycznych łask, co świadczy o jej świętości.
- Jej wstawiennictwo pomaga w nawracaniu grzeszników i prowadzeniu pokutniczego życia.
- Jest patronką spowiedników, gdyż rozumiała potrzeby nawracających się grzeszników.
- Jej przykład pobudza do ufności w miłosierdzie Boże i wytrwałej modlitwy o nawrócenie.
Małgorzata z Kortony - historia cudownych nawróceń
Św. Małgorzata z Kortony żyła w XIII wieku we Włoszech. Już od młodości wyróżniała się głęboką pobożnością i poświęceniem dla Boga. W wieku 17 lat wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka i całe swoje życie związała z pokutą i modlitwą w intencji nawrócenia grzeszników.
Św. Małgorzata zasłynęła licznymi cudami, które działy się za jej życia i po śmierci. Jednak jej największym "cudem" był dar nawracania grzeszników. Ściągali do niej ludzie pragnący porzucić grzeszne życie. Dzięki jej rozmowom, modlitwie i pokucie wielu grzeszników doznawało cudu nawrócenia.
Powstało wiele świadectw nawróconych za jej życia złodziei, bandytów i innych wielkich grzeszników. Św. Małgorzata lubiła mawiać, że nie ma grzechu tak wielkiego, z którego człowiek przy Bożej łasce nie mógłby powstać.
Najsłynniejsze nawrócenia za życia św. Małgorzaty
Do najbardziej znanych nawróceń za życia św. Małgorzaty należy historia młodego rycerza Jakuba z Poggibonsi. Był on rozbójnikiem i bandytą, który pewnego razu ciężko zachorował...
Kolejnym słynnym świadectwem była historia Pietra di Luca - złodzieja i fałszerza, który trafił do więzienia. Tam św. Małgorzata odwiedziła go i pomogła mu się nawrócić. Po wyjściu z więzienia całe życie pomagał ubogim...
Niezwykłe łaski uzyskane za wstawiennictwem św. Małgorzaty
Św. Małgorzata z Kortony już za życia słynęła z daru czynienia cudów i uzdrawiania chorych. Ale również po śmierci wielu wiernych doświadczało niezwykłych łask za jej wstawiennictwem.
Św. Małgorzata ukazywała się ludziom we śnie lub wizjach, pocieszała, uzdrawiała, uwalniała od złych duchów. Przypisywano jej wiele cudów i uzdrowień, które działy się za jej przyczyną.
W jednym ze świadectw chory na oczy kleryk odzyskał wzrok po 9-dniowej nowennie do św. Małgorzaty. Inny człowiek uwolnił się od nałogu pijaństwa po modlitwie z jej relikwiami...
Nie ma tak wielkiego grzesznika, którego Bóg w swoim miłosierdziu nie mógłby nawrócić i przemienić - mawiała św. Małgorzata.
Czytaj więcej: Odkryj fascynującą historię życia i świętości Kazimierza Świętego
Świadectwa nawróconych grzeszników dzięki św. Małgorzacie
Kult św. Małgorzaty z Kortony jako patronki nawróconych grzeszników bardzo szybko się rozszerzył. Już w kilka lat po jej śmierci zaczęły napływać liczne świadectwa grzeszników, którzy za jej wstawiennictwem porzucili złe życie.
Wśród cudownych nawróceń zanotowano m.in. historie: bandyty Anzelma, nierządnicy Beatrycze, poborcy podatków Piotra czy złodzieja Barnaby. Wszyscy oni za wstawiennictwem św. Małgorzaty zostali natchnieni łaską pokuty i całkowicie zmienili swoje życie.
| Imię nawróconego | Dawny grzech |
| Anzelm | Bandytyzm |
| Beatrycze | Nierząd |
Świadectwa te utwierdzały kult św. Małgorzaty jako patronki "beznadziejnych przypadków" - grzeszników, którzy już nie wierzyli w możliwość poprawy i Boże miłosierdzie.
Duchowość i praktyki pobożne św. Małgorzaty z Kortony
Św. Małgorzata z Kortony prowadziła bardzo surowe, pokutnicze życie, pełne umartwień i modlitwy. Sypiała na gołej ziemi, pościła, nosiła włosiennicę, biczowała się do krwi.
Jej typowa praktyka pobożna polegała na całonocnych czuwaniach. Klęczała godzinami z rozpostartymi ramionami, pogrążona w modlitwie. Ofiarowywała swe cierpienia w intencji nawrócenia grzeszników.
Te surowe umartwienia i praktyki pokutne miały według św. Małgorzaty prowadzić do głębokiego zjednoczenia z męką Chrystusa. W ten sposób chciała wyjednywać łaskę nawrócenia dla grzeszników.
- klęczenie z rozpostartymi ramionami przez wiele godzin
- noszenie włosiennicy i biczowanie się do krwi
Cuda i znaki świętości św. Małgorzaty z Kortony
Św. Małgorzata z Kortony za życia doświadczyła wielu cudownych znaków świętości. Pod koniec życia przyjęła stygmaty - krwawiące rany na rękach, nogach i boku. Często popadała w ekstazy, w czasie których doznawała mistycznych wizji.
Według świadków podczas ekstaz jej ciało bywało tak lekkie, że unosiło się w powietrzu. Innym razem promieniowało światłem lub wydzielało piękny zapach. Były to nadzwyczajne, mistyczne zjawiska świadczące o jej głębokim zjednoczeniu z Bogiem.
Po jej śmierci, gdy otworzono trumnę, okazało się, że jej nienaruszone ciało wydziela przyjemny zapach. Był to cudowny znak jej świętości i bliskości z Bogiem już tu na ziemi.
Kult i patronat św. Małgorzaty wobec grzeszników
Kościół bardzo szybko ogłosił św. Małgorzatę błogosławioną, a w 1728 r. świętą. Ze względu na jej charyzmat nawracania grzeszników ogłoszono ją patronką dusz czyśćcowych i grzeszników.
Jej kult jako orędowniczki św. Małgorzaty z Kortony za nawrócenie grzeszników jest żywy do dziś. Wizerunki i modlitwy do niej można znaleźć w wielu kościołach. Jest czczona szczególnie w trzecią niedzielę Adwentu.
Św. Małgorzata z Kortony jest też patronką skruszonych grzeszników, a także spowiedników, bowiem sama jako tercjarka franciszkańska wiele godzin spędzała na spowiadaniu i prowadzeniu dusz pragnących nawrócenia.
Podsumowanie
W niniejszym artykule przybliżyliśmy niezwykłą postać św. Małgorzaty z Kortony. Choć żyła ponad 700 lat temu, jej orędzie o Bożym miłosierdziu i nawracaniu grzeszników jest wciąż aktualne. Poprzez swoje surowe umartwienia i wytrwałą modlitwę wyjednywała łaskę nawrócenia dla wielu grzeszników. I choć sama prowadziła bardzo ascetyczne życie, z rozłożonymi ramionami i chłostaniem się do krwi, to jednak pełna była miłości i zrozumienia dla każdego człowieka.
Jej charyzmatyczna osobowość przyciągała rzesze skruszonych grzeszników, którzy pragnęli porzucić złe życie. Niczym dobrotliwa matka potrafiła każdego grzesznika, nawet najbardziej zatwardziałego, ogarnąć swoją modlitwą i pokrzepić nadzieją na przemianę. Dlatego przez wieki cieszy się kultem jako patronka nawróconych i tych, którzy stracili już wiarę w miłosierdzie Boże. Jej orędownictwo pomaga wierzyć, że każdy człowiek, bez względu na popełnione grzechy, może się nawrócić i rozpocząć nowe życie.
Przykład św. Małgorzaty z Kortony pokazuje też, że nawet największa asceza i umartwienia nie stoją w sprzeczności z miłością bliźniego i wrażliwością na ludzką niedolę. Święta, która sama żyła w wielkim wyrzeczeniu, okazywała jednocześnie nieskończone zrozumienie i cierpliwość dla grzeszników. Jej surowe praktyki pokutne wypływały bowiem z pragnienia odkupienia i wyjednania miłosierdzia dla wszystkich ludzi.
Mamy nadzieję, że artykuł poświęcony św. Małgorzacie z Kortony pozwolił choć trochę przybliżyć tę niezwykłą postać i zachęcić do zaufania jej orędownictwu. Jej przykład pokazuje, że nawet z pozoru beznadziejni grzesznicy, pod wpływem Bożej łaski, mogą stać się wielkimi świętymi!
Tagi
Udostępnij artykuł
